«Οι αλλαγές ωριμάζουν πάντα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες»
ΠΙΣΩ ΑΠΟ την ανέμελη φλυαρία τους για τις λαμπρές επιδόσεις της χώρας μας, πίσω από τον κυβερνητικό αυτοθαυμασμό, πίσω από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον πρωθυπουργό να διαθέτει δημοτικότητα Ελευθερίου Βενιζέλου (άσχετα που η κυβέρνησή του γελοιοποιείται σταθερά δύο φορές την εβδομάδα) κρύβεται η ζοφερή πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα λέει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί το προσεχές διάστημα αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κρίση, της τάξης του 10%, και σίγουρα μεγαλύτερη από εκείνη του 2011, που ήταν η χειρότερη από τις άθλιες χρονιές των Μνημονίων.
Και ότι η ανεργία θα ανέβει ξανά στα επίπεδα του 20%,πράγμα τραγικό για μια κοινωνία που σήκωσε για μια ολόκληρη δεκαετία το βάρος της καταστροφικής λιτότητας.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να γίνει λοιπόν; Πρώτα από όλα, πρέπει να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί ώστε να μην σηκώσουν οι χαμηλόμισθοι το βάρος της κρίσης.
Δεύτερον, να στηριχτούν οι μεσαίες και οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις, γιατί αυτές είναι οι πιο ευάλωτες όταν η αγορά μπαίνει σε φάση ύφεσης.
Τρίτον, να υπάρξουν δημόσιες δαπάνες για τη στήριξη της οικονομίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προστασία των ευάλωτων ομάδων, τη διασφάλιση της λειτουργικότητας του κοινωνικού κράτους. Και αυτά είναι απολύτως ρεαλιστικά, από τη στιγμή που η χώρα έχει ένα αξιοσημείωτο δημοσιονομικό πλεόνασμα στα συρτάρια της.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κινηθεί προς μια τέτοια κατεύθυνση, αυτό πρέπει να είναι το περιεχόμενο των κοινωνικών διεκδικήσεων το επόμενο διάστημα. Γιατί η πολιτική δεν είναι μόνο εκλογές και αναθέσεις.
Οι αλλαγές ωριμάζουν πάντα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ την ανέμελη φλυαρία τους για τις λαμπρές επιδόσεις της χώρας μας, πίσω από τον κυβερνητικό αυτοθαυμασμό, πίσω από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον πρωθυπουργό να διαθέτει δημοτικότητα Ελευθερίου Βενιζέλου (άσχετα που η κυβέρνησή του γελοιοποιείται σταθερά δύο φορές την εβδομάδα) κρύβεται η ζοφερή πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα λέει ότι η Ελλάδα θα βρεθεί το προσεχές διάστημα αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κρίση, της τάξης του 10%, και σίγουρα μεγαλύτερη από εκείνη του 2011, που ήταν η χειρότερη από τις άθλιες χρονιές των Μνημονίων.
Και ότι η ανεργία θα ανέβει ξανά στα επίπεδα του 20%,πράγμα τραγικό για μια κοινωνία που σήκωσε για μια ολόκληρη δεκαετία το βάρος της καταστροφικής λιτότητας.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να γίνει λοιπόν; Πρώτα από όλα, πρέπει να προστατευτούν οι θέσεις εργασίας και οι μισθοί ώστε να μην σηκώσουν οι χαμηλόμισθοι το βάρος της κρίσης.
Δεύτερον, να στηριχτούν οι μεσαίες και οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις, γιατί αυτές είναι οι πιο ευάλωτες όταν η αγορά μπαίνει σε φάση ύφεσης.
Τρίτον, να υπάρξουν δημόσιες δαπάνες για τη στήριξη της οικονομίας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την προστασία των ευάλωτων ομάδων, τη διασφάλιση της λειτουργικότητας του κοινωνικού κράτους. Και αυτά είναι απολύτως ρεαλιστικά, από τη στιγμή που η χώρα έχει ένα αξιοσημείωτο δημοσιονομικό πλεόνασμα στα συρτάρια της.
ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κινηθεί προς μια τέτοια κατεύθυνση, αυτό πρέπει να είναι το περιεχόμενο των κοινωνικών διεκδικήσεων το επόμενο διάστημα. Γιατί η πολιτική δεν είναι μόνο εκλογές και αναθέσεις.
Οι αλλαγές ωριμάζουν πάντα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.