«Από το 2003 που χώρισα έχω και να φλερτάρω!»

ΣΟΦΗ ΖΑΝΙΝΟΥ

Εννέα ημερών στο σανίδι, μπουλούκια, ασπρόμαυρο σινεμά, πίστες, μια πρόταση για το Μπρόντγουεϊ και ο ταλαντούχος πατέρας της. Η ηθοποιός Σόφη Ζαννίνου γυρνά στο χθες

Σπίτι με κεραμίδια και ξύλινα παράθυρα. Κήπος όλο φαναράκια με κεριά λευκά και πολύχρωμα λουλούδια. Πίσω βεράντα. Ολα τακτοποιημένα, νοικοκυρεμένα και φτιαγμένα με πολύ μεράκι και αγάπη.

Εδώ στην Κηφισιά μένουν η Σόφη Ζαννίνου, η μητέρα της, μια «αιώνια ενζενί», και η υπέροχη Φιόνα Τζαβάρα με τη μοναδική φωνή. Τρεις γενιές γυναικών που μοιράζονται τον καιρό. Α! Και η Μπουκίτσα! Ενα καθαρόαιμο, πανέξυπνο και χαδιάρικο Τζακ Ράσελ. Η Σόφη με πάντα εφηβική σιλουέτα, ένα θαύμα της φύσης, αραδιάζει για κέρασμα λογιών χυμούς και παγωτά.

Αδυναμία

Η ίδια πίνει σπιτική βυσσινάδα. Με τα μαλλιά της πιασμένα αλογοουρά και στρίβοντας τα τσιγάρα της, προσέχω την παλιά θήκη αντίκα για τον καπνό της, συζητάμε για την αδυναμία της σε παλιά, με ιστορία αντικείμενα. Το σπίτι της το καθαρίζει όλο μόνη της. Είναι εκτόνωση, είναι γυμναστική, είναι για να γίνονται όλα με τον δικό της τρόπο!

Δεν κάνει διακοπές! Χόρτασε δρόμο μια ζωή και τώρα θα πρέπει να είναι κάτι πολύ ελκυστικό για να την κάνει να βγει από το σπίτι της. Οι γονείς της ήταν ηθοποιοί. Ο πασίγνωστος Ζαννίνο, βαφτισμένος από τον μεγάλο Αττίκ, και η μάνα της, Τζένη Παπαδοπούλου, που σταμάτησε νωρίς για να μεγαλώσει την κόρη της. Ολα στη νεανική ζωή της Σόφης ήταν δρόμος, αυτοσχέδιες σκηνές, θέατρο, ρόλοι, πολλές δουλειές. Υπολογίζουμε από πότε παίζει στο σανίδι.

Στην αρχή λέει από τα πέντε της χρόνια. Μετά βρίσκουμε πως συνέβη όταν ήταν εννέα ημερών, μόλις η μάνα της την κράτησε σαν κανονικό μωρό αντί για κούκλα στην αγκαλιά της. Το λαϊκό θέατρο. Η παράσταση στα χωριά και στις μικρές πόλεις. Από τον Μεσαίωνα παραδοσιακά οι θεατρίνοι μαγεύουν στο άγνωστο κάθε καινούργιας στάσης τους...

Μια χαρά είναι φτιαγμένη η ζωή μου και όχι, δεν θα ξαναπαντρευόμουν! Από τότε που χώρισα έχω και να φλερτάρω!

Εγώ θυμάμαι έκανα δύο αποβολές πάνω στο σανίδι και μόλις τελείωνα την παράσταση με έτρεχαν στο νοσοκομείο

«Είχα πρόταση να κάνω στο Μπρόντγουεϊ μια Ιταλιάνα καλλιτέχνιδα. Θα έπρεπε να πάω εκεί για έξι μήνες. Μόλις είχα γεννήσει όμως και δεν ήθελα να αφήσω το μωρό μου»

«Ξέρεις, είχε και τα δίκια της η Χρυσούλα Διαβάτη γι' αυτά που είπε. Νομίζω ότι δεν είχαν στόχο τον Σάκη Ρουβά ως Σάκη, αλλά ήθελε να προστατέψει την τέχνη της»

- Μίλησέ μου για τα μπουλούκια.

Μπουλούκια! Ημασταν οικογένειες μαζί. Υπήρχε μια μεγάλη τέντα που εκεί παίζαμε, εκεί ζούσαμε, μαγειρεύαμε, τρώγαμε, πλέναμε, κοιμόμασταν. Τα μεγαλύτερα παιδιά μεγαλώναμε τα μικρότερα. Εγώ θυμάμαι να ταΐζω τον Χρήστο Θηβαίο! Κούκλα ζωντανή! Κάπου με είδε μια μέρα και φώναζε «μανούλα». Γύρισε ο κόσμος και μας κοίταζε! Επαιζα ρόλους αλλά ήμουν υπεύθυνη μαγνητοφώνου, αυλαίας και στη γύρα με την ντουντούκα της διαφήμισης. Ξέρεις, αυτή η φωνίτσα που λέει «απόψε στην πόλη σας ο θίασος τάδε παρουσιάζει το δείνα αριστούργημα του παγκόσμιου θεάτρου». Μια φορά είχα πάρει μαζί μου στο αυτοκίνητο και ένα άλλο παιδάκι και παίζαμε. Μικρή και εγώ. Ηταν ο Μπάρκουλης μαζί μας τότε και άρχισα να φωνάζω: «Απόψε στην πόλη σας ο Ανδρέας Μπάρκουλης» και πώς μου 'ρθε στο ευλογημένο για να το κάνω πιο ελκυστικό το πράγμα και συνέχισα: «Και η Καρέζη και η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ». Πρέπει να σου πω εδώ πως ο Μπάρκουλης χάλαγε κόσμο, όπως δεν το έχεις φανταστεί.

Τον φυγαδεύαμε από τις ταράτσες. Επεφταν επάνω τα κορίτσια και του 'σκιζαν τα ρούχα, ούρλιαζαν, λιποθυμούσαν, έκλεινε η κυκλοφορία. Εκείνο το βράδυ όμως ήρθαν οι θεατές στην παράσταση και, εκτός από τον Μπάρκουλη, ζητούσαν θυμωμένα την Αλίκη, την Τζένη και τον Δημήτρη! Ποιος φταίει; Η Σόφη! Ορμηξε ο πατέρας μου πάνω μου, με έκρυβε στο φουστάνι της η μάνα μου! Οταν έφτασε η ώρα να πάω σχολείο με βάλανε εσωτερική δύο χρόνια. Μαράζωσα! Οι δικοί μου λείπανε συνεχώς και κάθε Κυριακή έρχονταν οι γονείς των άλλων παιδιών και τα παίρνανε και εμένα ερχόταν η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου από την Κωνσταντινούπολη, πρόσφυγας πια στην Κοκκινιά, που έλεγε «εγώ είχα παντούφλες με μαργαριτάρι και απαρτμάντ και υπηρεσίες» και κάθε Τετάρτη έδινε τσάι για τις φίλες της! Εμενε σε κάτι ελεεινά παραπήγματα, αλλά το τσάι τσάι! Στο τέλος ήρθαν και με πήραν οι γονείς μου και γύρναγα μαζί τους στην Ελλάδα με το θέατρο, πηγαίνοντας μία εβδομάδα σχολείο στη Λάρισα, 15 μέρες στον Βόλο, 10 μέρες από δω και από κει και στο τέλος κάθε χρονιάς με έβαζαν και έγραφα εξετάσεις μόνη μου σε μια τεράστια αίθουσα στο υπουργείο Παιδείας. Τώρα έγραφα, δεν έγραφα, με λυπόντουσαν που ήμουν το «παιδί του θεατρίνου», πάντως με πέρναγαν στις τάξεις!

- Δεν θέλησε ποτέ ο πατέρας σου να σε αποτρέψει από αυτήν τη δουλειά; Μεγαλώνοντας να κάνεις κάτι άλλο; Να σπουδάσεις;

Δεν έμπαινε καν θέμα! Αυτό ήμασταν! Αυτό ήταν η ζωή μας! Αυτό και τίποτα άλλο! Θυμάμαι λοιπόν, την πρώτη ταινία μου, που γυριζόταν στον Πόρο! Ή μάλλον η δεύτερη ήταν... Είδες; Τα μπερδεύω κιόλας! Γυρίζαμε δύο μήνες το «Τύφλα να 'χει ο Μάρλον Μπράντο» με Βέγγο, Κακαβά, Τριάντη, τη μαμά της συζύγου του Δημήτρη Αβραμόπουλου, που ήταν μια κούκλα και Σταρ Ελλάς τότε, δυο μέτρα, αλλά την ντουμπλάραμε γιατί δεν τα 'λεγε και εγώ είχα χαρά γιατί θα γλίτωνα το σχολείο! Και ύστερα για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, τέλειωσα νωρίς νωρίς και τη δραματική. Κάπου εκεί ο Κουν ήθελε τη μάνα μου και ο πατέρας μου δεν την άφησε. Σταμάτησε και ασχολιόταν με μένα πια μόνο. Ο ίδιος δούλευε πάντα σκυλίσια! Εκανε και Κούνδουρο, τιε «Μικρές Αφροδίτες», και Σμαραγδή, έπαιξε και στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» αλλά το κύριο μέλημά του ήταν πάντα να μπορούμε να ζήσουμε. Θα είχε κάνει άλλες επιλογές αν δεν είχε από μικρός οικογένεια. Κάποτε συνήθισε και στο νούτικο και πού να παλεύει με λόγια και μεγάλους ρόλους, γλυκαμένος από την αμεσότητα του κοινού.

- Τι είναι το νούτικο;

Είναι που βγαίνεις στη σκηνή χωρίς κείμενο και λόγια και έτοιμο θέμα, αλλά, όπως βλέπεις τις διαθέσεις του κοινού, οδηγείς τον αυτοσχεδιασμό σου.

- Ο πρώτος έρωτάς σου ήταν από τα παιδιά της ομάδας του πατέρα σου;

Οχι! Είχαμε φτιάξει τούβλο τούβλο ένα σπιτάκι στον Περισσό. Θυμάμαι να κάνω μπάνιο, φυσικά στη σκάφη, και να κοιτώ ανάμεσα από τα τούβλα, που ούτε αρμό είχαν ούτε τίποτα και έμπαινε ο αέρας και σφύριζε. Γι' αυτό τι να με τρομάξει τώρα η φτώχεια και η όποια ανέχεια; Αφού και την πείνα και το κρύο και το να μην έχεις τίποτα τα 'χω ζήσει! Εκεί, λοιπόν, είχα το πρώτο σκίρτημα με τον γιο του φούρναρη! Δηλαδή κοιτιόμασταν από μακριά με τις ώρες. Καθόμουν εγώ μέσα από το τζάμι για να μην κρυώνω και αυτός απέξω από το δικό του και ξεπάγιαζε. Και κοιτιόμασταν! Δυο τρία χρόνια κοιτιόμασταν! Κάποτε, μεγάλοι πια, κάποιο βράδυ που τραγούδαγα ήρθε. «Αχ, βρε Σόφη», μου είπε, «για το μόνο που μετανιώνω είναι που ούτε ένα φιλί δεν έχω από εκείνη την εποχή».

- Ο πατέρας σου ήταν αυστηρός;

Μόνο αυστηρός; Κέρβερος σωστός! Ούτε να ανασαίνουν αγόρια κοντά μου! Με μεγάλωσε σαν κομάντος. «Με το ένα μάτι ανοιχτό θα 'σαι και στον ύπνο σου ακόμα! Με μαχαίρι από κάτω από το μαξιλάρι! Χάρη ούτε εγώ ούτε κανείς δεν θα σου κάνει. Εκεί είναι η ζωή! Βγες και επιβίωσε!» μου 'λεγε. Χρόνια μετά με τη Φιόνα, το παιδί μου, ήταν το αντίθετο! Βούτυρο στο ψωμί της! Να 'νιωθε τύψεις για τα χατίρια που δεν έκανε σε μένα; Να 'ταν που ταίριαζαν οι δυο τους πολύ; Πάντως ως και στο σχολείο πήγε να της δικαιολογήσει απουσίες και συνωμοτούσαν να μην το μάθω εγώ και γίνει ο χαμός! Σπουδαίος ηθοποιός! Μοναδική μαεστρία στις παύσεις του, στις σιωπές και στα κοφτά του βλέμματα και το να κρεμάει το τσιγάρο στα χείλη και να κοιτάζει λοξά! Μεγάλο ταλέντο! Κάποτε έπαιζα με τον Χατζηχρήστο! Του λέω «μπαμπά, τι θα κάνω; Ο Κώστας λέει και τα δικά του λόγια και τα δικά μου και δεν με αφήνει να μιλήσω. Κάθομαι κομπάρσος». Γέλασε. «Ετσι κάνει ο Χατζηχρήστος πάνω στην ορμή του. Ξέρεις πότε θα μιλήσεις; Μόλις κάνει να ανασάνει, πάρε την κουβέντα από το στόμα του και κάνε του το ίδιο. Αλλιώς δεν υπάρχει σωτηρία».

- Και το τραγούδι πώς προέκυψε;

Τραγούδαγα πάντα στις παραστάσεις τις δικές μας, αλλά δεν το 'χα στον νου. Ασχετα που όταν βγήκα στο τραγούδι, έκανα μαθήματα και έδωσα εξετάσεις με την ορχήστρα της Ραδιοφωνίας, αλλιώς δεν επιτρεπόταν. Εστηναν με τη Μαρινέλλα μια σπουδαία δουλειά στην Πλάκα. Πάω εγώ μικρό για τα χορευτικά. Ηξερε βέβαια τον πατέρα μου κι εμένα. Κάτι συνέβη και η μοντέρνα τραγουδίστρια έφυγε από το σχήμα. «Για έλα εσύ και τραγούδα» μου λέει η Μαρινέλλα! «Εγώ; Κυρία Μαρινέλλα, εγώ σαν ηθοποιός τραγουδάω, δεν ξέρω πολλά πολλά»! Μου λένε να σταθώ λίγο πιο ψηλά και να τραγουδήσω το «Στου σπιτιού μου την αυλή». Το είπα! «Τι λες, παιδί μου! Καμία άλλη! Εσύ!» είχε φωνάξει η Μαρινέλλα και έτσι ξεκίνησα.

- Είχες πρόταση για το Μπρόντγουεϊ κάποτε. Μετανιώνεις που δεν πήγες;

Οχι. Ηταν τότε μια πρόταση να κάνω σε μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ μια Ιταλιάνα καλλιτέχνιδα. Μόλις είχα γεννήσει. Θα έπρεπε να πάω και έξι μήνες εκεί να ζήσω για να μάθω τη γλώσσα. Και αν κάτι στράβωνε και γύριζα πίσω έχοντας θυσιάσει πράγματα ήδη κατακτημένα; Και το παιδί μου; Πώς θα γινόταν μια μάνα ενός βρέφους να είναι καιρό μακριά ή να το τρέχει μόνη της σε ξένο μέρος μακριά; Αρα; Δεν ήταν να συμβεί.

- Θαύμασες ανθρώπους στο τραγούδι;

Ε, πώς! Τη Βιτάλη, την Ελενίτσα μου, την Αλεξίου, τη Μοσχολιού, τον Βοσκόπουλο, τον Πάριο, τον Χάρρυ Κλυνν, τον Μαρίνο, που έχουμε δουλέψει μαζί! Τον Βέγγο. Σπουδαίοι όλοι πάνω στη σκηνή, σπουδαίοι στην τέχνη! Τον Στράτο Διονυσίου! Καθόμουν στα παρασκήνια και τον άκουγα και δεν πήγαινα να αλλάξω! Ταξίδευα μ' αυτήν τη βυζαντινή, τη δυνατή φωνή του. Τον Μητροπάνο! Τι να πω και για ποιον!

- Γιώργος Μαρίνος! Καιρό μαζί του και με θρυλικές επιτυχίες!

Ναι! Τσακωμοί! Καβγάδες! Μούτρα! Και μετά την παράσταση, μόλις τελείωνε, άγιος άνθρωπος! Η χαρά της ζωής! Γέλια! Παρέα! Απόλαυση! Τώρα ρωτώ να μάθω πώς είναι. Θα 'θελα να πάω κοντά του, να τον δω. Μου λένε πως δεν θέλει επισκέψεις καθόλου. Θα προσπαθήσω πάλι.

- Σήμερα; Οποιος θέλει βγαίνει στο θέατρο και οι άφωνοι στο πάλκο;

Χμ! Ξέρεις, είχε και τα δίκια της η Χρυσούλα Διαβάτη γι' αυτά που είπε. Νομίζω πως δεν είχαν στόχο τον Σάκη Ρουβά ως Σάκη, αλλά ήθελε να προστατέψει την τέχνη της και τους συναδέλφους. Μια γυναίκα με τεράστιο ταλέντο, που έχει ματώσει στη σκηνή! Κατά τα άλλα, η ίδια η δουλειά, το πάλκο, το σανίδι, η σκηνή, η πίστα, όποιον δεν το 'χει, αργά ή γρήγορα τον πετάει εκτός.

- Χώρισες το 2003. Θα παντρευόσουν πάλι; Θα ξανάφτιαχνες τη ζωή σου;

Μια χαρά είναι φτιαγμένη η ζωή μου και, όχι, δεν θα ξαναπαντρευόμουν! Από τότε που χώρισα έχω και να φλερτάρω! Δεν με αφορά πια.

- Τώρα που εμφανίζεσαι με τον Δάκη και έχετε τόση επιτυχία, δεν σε φλερτάρουν;

Ποιοι; Οι τριαντάχρονοι; Πολύ με φλερτάρουν! Στον πληθυντικό πάντα! «Κυρία Ζαννίνου, σας έχω ερωτευτεί». Μα στον πληθυντικό και πάθος; «Εχεις πρόβλημα, αγόρι μου», λέω, «όχι απλά Οιδιπόδειο αλλά και κάτι παραπάνω! Τριάντα χρονών με μένα δεν ψάχνεις για μαμά, για γιαγιά ψάχνεις, μικρό μου».

- Τι συντηρητική άποψη! Οι ηλικίες τι είναι αν όχι μόνο αριθμοί;

Ναι, ναι, τα έχω ακούσει αυτά! Ασε με, κούκλα μου, ήσυχη! Κάποτε δουλεύαμε -να άλλη μία που θαυμάζω πολύ- με τη Ρίτα Σακελλαρίου. Της την πέφτανε όλο πιτσιρικάδες. Ενα βράδυ της λέω «θέλουν σεξ αυτοί οι μικροί από σένα». «Θέλουν σεξ αλλά όχι με μένα, με την ταμπέλα μου» μου είπε.

- Εχεις δουλέψει πολύ, Σόφη. Το ένιωσες βαρύ κάποιες στιγμές;

Εκανα καθημερινό σίριαλ και εβδομαδιαίο. Την ίδια περίοδο είχα και θέατρο και κέντρο. Επρεπε να μαζέψω λεφτά γιατί ήμουν χρεωμένη πολύ. Κάποιο πρωί ξύπνησα στις 7.00 μετά από τρεις ώρες ύπνου. Ετρεμα από την κούραση. Δεν είχα κουράγιο. Πήρα να βαφτώ και το χέρι μου δεν με υπάκουε. Εβαλα κάτι κλάματα! Με λυγμούς, από το παράπονο έκλαιγα! Κάποτε με τον Στάθη Ψάλτη παίζαμε σε ένα αρχαίο θέατρο στη βόρεια Ελλάδα. Ξαφνικά εκατοντάδες σκορπιοί έχουν μαζευτεί γύρω μας και έχουν τρυπώσει εκεί που βάζαμε τα πράγματα. Μανιακά τινάζαμε μαλλιά, τις τσάντες μας, ελέγχαμε τα παπούτσια μας και μέναμε ακίνητοι. Γυρνώντας στο σπίτι με ρώτησε η Φιόνα πώς πέρασα. «Ολο εκπλήξεις», της είπα, «να σκεφτείς έπαιξα μαζί με τους... Scorpions».

- Δεν έχει όμως και πολλή σκληρότητα αυτή η δουλειά; Ο,τι κι αν συμβαίνει εσύ δεν πρέπει να βγεις να τραγουδήσεις, να γελάσει ο κόσμος;

Ο πατέρας μου κήδεψε τη μάνα του το μεσημέρι και το βράδυ έπαιζε διπλή παράσταση στο θέατρο. Εγώ έκανα δύο αποβολές πάνω στο σανίδι, τελείωνα την παράσταση και με έτρεχαν στο νοσοκομείο. Ο Ζαννίνο μού έλεγε «ποτέ δεν μπορώ, δεν θέλω, δεν νιώθω καλά! Μόνο το δεν υπάρχω πια σε κρατά μακριά από την παράσταση». Ομως συμβαίνει και κάτι μαγικό! Ο,τι ψυχολογική κατάσταση κι αν έχω ή κι αν είμαι άρρωστη, όταν ξεκινώ να είμαι στη σκηνή, όλα αλλάζουν. Εχω αποφασίσει να μη δίνω όλο μου τον εαυτό. Κι όμως, ανεβαίνοντας εκεί πάνω, μετά από λίγο, κάτι γίνεται και με αρπάζει αυτό το πράγμα και τα ξεχνώ όλα και όλα λάμπουν και είναι χρώματα και νότες και γέλια και ανθρωπιά. Μια φορά είχα φαρυγγίτιδα και έπρεπε να προφυλάξω τη φωνή μου. Βγαίνω στην αρχή μαζεμένα, να αναγγείλω τα τραγούδια. Μετά από λίγο τα 'δινα όλα. Ερχεται ο Δάκης στις κουίντες και μου λέει: «Ψιτ; Τρελή είσαι, χριστιανή μου, και μας ξεκούφανες;»

- Με τον Δάκη πόσα χρόνια γνωρίζεστε και συνεργάζεστε;

Από το 1972 δουλεύουμε μαζί με κάποιες διακοπές. Είναι αδελφός μου, είναι οικογένειά μου, είναι δικός μου άνθρωπος. Είναι ένας πρίγκιπας σωστός. Αρχοντικός, με τρόπους και αξίες.

- Η Φιόνα Τζαβάρα, η κόρη σου, είναι σπουδαίο ταλέντο. Εχει βρει τη θέση που της αξίζει στο τραγούδι σήμερα;

Προτιμά να είναι σπίτι και να κάνει μαθήματα φωνητικής σε καλλιτέχνες, να συνθέτει και να μην εκχωρεί τον εαυτό της, ούτε να αφήνεται σε εκπτώσεις. Οσον αφορά τη σύνθεση, έχει πάρει απ' τον μπαμπά της, είναι συγκλονιστική! Την πήραν δύο φορές να πάει στο «Voice». Δεν θέλησε. Της έχουν κάνει προτάσεις από την τηλεόραση κι από άλλες δουλειές. Η ίδια τραβά τον δρόμο της και ας είναι εκτός πεπατημένης.

- Της λες να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια;

Οχι. Της λέω να κάνει ό,τι επιθυμεί και ό,τι την ισορροπεί. Της λέω ακόμα πως, αν αποφασίσει να κάνει παιδί χωρίς γάμο, εγώ είμαι εδώ πάντα για εκείνη.

Νυχτώνει. Ο κήπος, το σπίτι, οι βεράντες βυθίζονται σε ένα μαγικό φως κεριών. Με μαλώνει γιατί καπνίζω πολύ. Αγκαλιαζόμαστε στην πόρτα του παραμυθοσπιτιού της. Είναι τόσο αδύνατη! «Πες μου, σε παρακαλώ, πως δεν τρως ποτέ!». «Ποτέ!» μου κάνει τη χάρη, εμφανώς κοροϊδεύοντάς με! Μα η γυναίκα είναι φυσικό φαινόμενο, σας λέω...

* Η Σόφη Ζαννίνου και ο Δάκης παρουσιάζουν το μουσικό σόου «Παιχνίδι για δύο» με τον μαέστρο Ζάχο Μουζάκη στο Σιρόκο, στην παραλία Γλυφάδας, κάθε Σάββατο βράδυ.

πηγή