Γιατί να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία; Αφού έχω τους φίλους μου.Η(Το-Μ)

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε κατά πόσο θα μας ωφελήσει να επισκεφτούμε έναν ειδικό ψυχικής υγείας. 


Λέμε στον εαυτό μας ότι έχουμε τον κολλητό ή την κολλητή που θα μας πει τι να κάνουμε με ένα θέμα που προέκυψε στην δουλειά ή πως να συμπεριφερθούμε με τον ή την σύντροφό μας. 

Προβληματιζόμαστε και ζητάμε λύσεις για την μητέρα που αρρώστησε ή για το παιδί μας που δεν είναι υπάκουο. Έχουμε και άλλους φίλους και έτσι ζητάμε και άλλες γνώμες για ό,τι μας απασχολεί. Μπορούν όμως οι φίλοι να λειτουργήσουν ως ψυχοθεραπευτές;
Η αλήθεια είναι ότι οι φίλοι είναι αναγκαίοι στη ζωή μας. Είναι άνθρωποι που μας αγαπούν και τους αγαπάμε, που θα μας κρατήσουν το χέρι σε μια δύσκολη στιγμή και θα είναι πρόθυμοι να μας προτείνουν λύσεις και να μας υποστηρίξουν. Από την άλλη πλευρά όμως δημιουργείται ένα συναισθηματικό δέσιμο που αυτόματα τους κάνει να έχουν ένα ρόλο καθοδηγητικό και υποκειμενικό. Ένας φίλος μπορεί να πει: «Έχεις ανάγκη να ξεσκάσεις και να βγεις, δεν μπορεί να δουλεύεις υπερωρίες και μετά να κλείνεσαι σπίτι».. ή «Ο τάδε/η τάδε δεν σου αξίζει, σου φέρθηκε απαίσια, μην ξαναασχοληθείς». Εκείνη την στιγμή δηλαδή εμπλέκεται και η ανησυχία του φίλου και η υποκειμενική του άποψη, την οποία αν ακολουθήσει το άλλο άτομο, αυτόματα θα οδηγηθεί σε μια συμπεριφορά και απόφαση η οποία είναι φαινομενικά σωστή όμως ψυχικά δεν τον αντιπροσωπεύει. Έτσι βλέπουμε συχνά, τον φίλο που δέχεται τις συμβουλές, μετά από ένα διάστημα επανέρχεται πάλι στην εργασιομανία του ή διαλέγει ξανά έναν νέο σύντροφο που του φέρεται όπως και ο προηγούμενος.  
Αντίθετα, ο/η ψυχοθεραπευτής δεν εμπλέκεται με τον θεραπευόμενο σε μια φιλική σχέση. Αυτό αρχικά τον καθιστά έναν αντικειμενικό παρατηρητή. Στόχος του δεν είναι να δώσει έτοιμες συμβουλές, οι οποίες έχουν από μόνες του έναν υποκειμενικό χαρακτήρα αντικατοπτρίζοντας τις δικές του πεποιθήσεις αλλά και τον τρόπο που ο ίδιος λειτουργεί στην ζωή του. Στόχος του είναι να βοηθήσει τον θεραπευόμενο αρχικά να αντιληφθεί τις συμπεριφορές και τις επιλογές εκείνες που τον δυσκολεύουν και έπειτα να βρει τι είναι αυτό που τον οδηγεί σε αυτές. Όταν, λοιπόν, κατανοήσει τι τον ωθεί να λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι η αρχή ώστε να μπορέσει να το αλλάξει προς την κατεύθυνση που του ταιριάζει. Αν πάρουμε το παράδειγμα με τον εργασιομανή φίλο, στόχος της ψυχοθεραπείας δεν είναι να υποδείξει την σωστή κατανομή του χρόνου εργασίας αλλά αντίθετα στόχος είναι να κατανοήσει ο θεραπευόμενος γιατί έχει την ανάγκη να δουλεύει υπερωρίες, ποιες καταστάσεις στη ζωή του και ποια κομμάτια του χαρακτήρα του τον ωθούν σε αυτή τη συμπεριφορά. Οδηγούμενος στην αυτογνωσία, είναι σε θέση να πάρει αποφάσεις ο ίδιος για την ζωή του.
Συμπερασματικά, ενώ οι φίλοι είναι παρόντες στην ζωή μας και είμαστε ευγνώμονες για αυτό, η βαθιά κατανόηση του εαυτού μας και η ουσιαστική αλλαγή με σκοπό μια πιο λειτουργική καθημερινότητα είναι αποτέλεσμα επένδυσης στην ψυχοθεραπεία. 

πηγή