Ο χαρακτήρας του Έλληνα Πλεονεκτήµατα και µειονεκτήµατα της φυλής µας

Το να κάνεις αυτοψυχανάλυση στον χαρακτήρα σου είναι ό,τι πιο δύσκολο. 

Ο εαυτός σου, το υποσυνείδητό σου, ο εγκέ- φαλός σου, όλα µέσα σου αντιδρούν και δεν θέλουν να φέρουν στην επιφάνεια τα "βρώµικα", τα ελαττώµατα. Ευχαρίστως βέβαια φέρνουν τα προτερήµατά σου. 

Αλλά και η επιστήµη της ψυχανά- λυσης το τονίζει αυτό: η ψυχανάλυση είναι δύσκολη, λόγω της αντίδρασης του ψυχαναλυοµένου να φέρει στην επιφάνεια τα "βρώµικα" που έχει καταχωνιασµένα στο καλάθι. Το πρόβληµα γίνεται ακόµα πιο δύσκολο και σύνθετο, όταν πρέπει να ψυχανα- λύσεις ολόκληρη τη φυλή σου, το λαό σου, να φέρεις στην επι- φάνεια τα καλά του και τα κακά του. 

Παρ' όλα αυτά θα το επιχει- ρήσουµε, γιατί πρέπει να γνωρίζουµε καλά ποιοί ακριβώς είµα- στε, αν θέλουµε να γίνουµε καλύτεροι και να προοδεύσουµε, αλ- λά και να διώξουµε τα στραβά µας. Η πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω, είναι ότι από την αρχαιότητα ως σήµερα ο Έλληνας κατά βάσιν, παραµένει ο ίδιος, σε ελάχιστα έχει αλλάξει. 

Αλλη µια επιβεβαίωση της ρήσης του λαού: "δύσκολα ο άνθρωπος αλλάζει, ή ο άνθρωπος δεν αλλά- ζει". Προσωπικά πιστεύω ότι ο άνθρωπος αν το θέλει πολύ µπο- ρεί ν' αλλάξει, δύσκολο βέβαια, αλλά µπορεί. 

Πιστεύω δε, ότι εί- ναι καιρός πια, µετά από τόσες αλλαγές στην κοινωνία µας αλλά και σε όλους τους τοµείς για να προοδεύσει σηµαντικά ο Έλλη- νας, πρέπει να απαλλαγεί οριστικά από τα αιώνια µειονεκτήµατά του, αλλιώς η εποχή µας θα τον ξεπεράσει. 

Το µεγαλύτερο ελάττωµά µας Η Ελληνική φυλή δυστυχώς διακρίνεται για πολλά και σο- βαρά ελαττώµατα. Το µεγαλύτερο ελάττωµα βέβαια είναι η διχό- νοια. Υπήρξε το "µοιραίο" ελάττωµα στην πορεία µας. Ένα ελάτ- τωµα που κράτησε την Ελλάδα, αιώνες σκλαβωµένη σε βαρβά- ρους, έχασε τη δύναµή της, την ανοδική της πορεία και για πολ- λά χρόνια ήταν ουραγός στις εξελίξεις. Άλλοι όριζαν το µέλλον της. 

Η µεγαλύτερη καταστροφή της Ελληνικής φυλής υπήρξε ο Πελοποννησιακός πόλεµος. Μέχρι σήµερα η Ελλάδα δεν έχει συ- νέλθει από εκείνη την καταστροφή τη φοβερή. Αποτελείωσε το λαµπρό αρχαίο ελληνικό πολιτισµό. Σοβαροί λόγοι για να γίνει ο Πελοποννησιακός πόλεµος δεν υπήρχαν.

Ο ανταγωνισµός για τις αποικίες όµως και ο οικονοµικός ανταγωνισµός τους εξόντωσε τελικά. Αυτό λοιπόν είναι το µεγαλύτερο ελάττωµά µας: η διχόνοια. ∆ιχόνοια, πιο συγκεκριµένα σηµαίνει ότι δεν υπάρχει οµοψυχία, οµαδικό πνεύµα, ο ένας να νοιάζεται για το συµφέρον του άλλου και όχι να τον ζηλεύει. 

Να βάζουν πάνω απ' όλα το συµφέρον της πατρίδος από τα ατοµικά τους συµφέροντα, (π.χ. όπως κάνουν οι Γερµανοί και οι άλλοι Ευρωπαϊκοί λαοί). 

Όταν ο Έλληνας δει τον άλλον Έλληνα να προκόβει, όχι µόνο δεν το βοηθά να προκόψει ακόµη περισσότερο, αλλά θα υποσκάψει τα συµφέροντά του, θα κοιτάξει να τον "χαντακώσει". Θυµηθείτε από την αρχαιότητα, όλο το ίδιο σενάριο επαναλαµβάνονταν. 

Όταν µια πόλη-κράτος σηµείωνε µεγάλη πρόοδο, προκαλούσε το φθόνο των άλλων πό- λεων, οι οποίες συµµαχούσαν για να την καταστρέψουν. Και το καταφέρνανε τελικά. Αυτός ήταν ο κανόνας. ∆εν γνωρίζω άλλο αρχαίο λαό, που να συνέβαινε το ίδιο. Λέω λαό, διότι όλες οι Ελ- ληνικές πόλεις-κράτη, γνώριζαν ότι ανήκαν στην ίδια φυλή ότι δηλ. ήταν όλοι Έλληνες, άρα αδέλφια. Η µεγαλύτερη τραγωδία, η υλοποίηση αυτής της καταραµένης διχόνοιας, το "σαράκι" που κατατρώει την ελληνική φυλή, υπήρξε ο Πελοποννησιακός πόλε- µος που σήµανε και το τέλος του λαµπρού αρχαίου ελληνικού πολιτισµού. Οδήγησε σε πλήρη καταστροφή της Ελλάδας. Βε- βαίως ο Μέγας Αλέξανδρος µετά δόξασε την Ελλάδα, φθάνοντας µέχρι τον Ινδό ποταµό, αλλά η κυρίως Ελλάδα, δεν σηµείωσε νέα ακµή. Αλλά και όταν ήλθαν οι Ρωµαίοι, παρότι οι Έλληνες υπο- ψιάσθηκαν την τελική τους ήττα, δεν ενώθηκαν, ενώ µπορούσαν να το κάνουν, η Αχαϊκή και η Αιτωλική συµπολιτεία δεν συνεργά- σθηκαν όπως έπρεπε, πάλι υπήρξε διχόνοια και το µοιραίο ε- πήλθε: οι Έλληνες υποτάχτηκαν στους Ρωµαίους κατακτητές. Στη νεώτερη Ελλάδα έχουµε νέες φοβερές περιπτώσεις διχόνοιας. Στη διάρκεια του επαναστατικού αγώνα κατά των Τούρκων, συ- νέβησαν δύο εµφύλιοι πόλεµοι, καταστρεπτικοί και αυτοί. Οι Έλ- ληνες µετά τις σηµαντικές επιτυχίες τους κατα των Τούρκων, άρ- χισαν να πολεµούν µεταξύ τους, λόγω αντιζηλίας και φθόνου, ποιος θα πάρει τα περισσότερα χρήµατα από τις Ευρωπαϊκές δυνάµεις, οι δε πολιτικοί ήθελαν να είιναι και αρχηγοί του στρατού. 

Η καταστροφή του Πέτα απέδειξε το τραγικό τους λάθος. Αλλά εκείνος που τους ξύπνησε ήταν οι µεγάλες επιτυχίες του σπουδαίου Αιγύπτιου στρατηγού Ιµπραήµ, που είχε σκλαβώσει ξανά όλη σχεδόν την Πελοπόννησο. Οι ξένοι φιλλέληνες είχαν γί- νει έξω φρενών µε την µη κατανοητή γι' αυτούς συµπεριφορά µας. Κι' ας πούµε την τραγική αλήθεια για να ξυπνήσουµε. Εάν οι ξένες δυνάµεις, λόγω της πίεσης που δέχονταν από τους λαούς τους, δεν µπαίναν στον αγώνα, δεν ξέρω τη συνέχεια. Ο Λόρδος Βύρων που πόναγε πολύ γιαυτή τη διχόνοια, έλεγε: "µα αν οι ξέ- νοι, που όλοι είναι φίλοι σας, δουν τον αλληλοσπαραγµό σας, θα πουν ότι δε σας αξίζει η ελευθερία και θα σας εγκαταλείψουν". Αλλά ποιός τον άκουγε! Ο Ζαΐµης, ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέτης, ήρωες µεν, ιδιοτελείς όµως, βάζανε τα συµφέροντά τους πάνω απ' όλα. Ο αγνός ήρωας Κολοκοτρώνης φυλακίζεται, όπως κι άλλοι ήρωες. Σκλάβοι ακόµη οι Έλληνες, εν καιρώ απε- λευθερωτικού πολέµου, σκοτώνονταν µεταξύ τους, αφήνοντας τον Ιµπραήµ να αλωνίζει και να κταπνίγει την επανάσταση σ' όλο το Μωριά! Πρωτοφανής διχόνοια! Μάλωναν µεταξύ τους ποιος θα πάρει τις αγγλικές λίρες (βοήθεια της Αγγλίας) και τ' άλλα χρήµα- τα των ξένων. 

Η διχόνοια και σήµερα υπάρχει ακόµα, οι Έλληνες δεν απέκτησαν οµαδικό και οµόψυχο πνεύµα. Ο εµφύλιος πόλε- µος µετά την κατοχή (άλλη περίπτωση φοβερής καταστρεπτικής διχόνοιας), άφησε πάθη και µίση µέχρι σήµερα, αλλά ευτυχώς έ- γιναν και γίνονται προσπάθειες να ξεχαστούν όλα. Λέω ότι και σήµερα υπάρχει διχόνοια, διότι όταν ένα κόµµα υποστηρίζει κάτι σωστό, που κατά βάθος συµφωνούν όλα τ' άλλα κόµµατα, εν τούτοις κτυπούν και τις σωστές προτάσεις τ' άλλα κόµµατα για στενά µικροκοµµατικά συµφέροντα. 

Το µόνο καλό, ότι τουλάχι- στον γνωρίζουµε αυτό το "εθνικό µας ελάττωµα" και έτσι έχουµε αρχίσει να το ελέγχουµε κάπως. Ελπίζω να συνεχισθεί αυτή η καλή προσπάθεια. Παρεµφερές ελάττωµα είναι και το ατοµιστικό πνεύµα του Έλληνα. ∆εν νοιάζεται για το κοινό καλό, αλλά κυρίως πώς ο ίδι- ος θα βολευτεί και θα περάσει καλά. 

Και αυτό είναι ελάττωµα που υπήρχε από την αρχαιότητα. Βλέπει κανείς καθηµερινά τον εγωιστή Έλληνα, που προ- σπαθεί να κλέψει θέση στην ουρά του ταµείου, να βρει πλάγιους τρόπους να ανταγωνισθεί τον άλλον Έλληνα κλπ. Άλλωστε το ρουσφέτι, η κατάρα του νεοελληνικού κράτους, εκεί βασίζεται: "πώς θα βολευτώ εγώ εις βάρος του άλλου Έλληνα, που έχει πε- ρισσότερα προσόντα και σ' αυτό αποδεικνύεται πολύ εφερευτικός ο Έλληνας. Υπάρχουν βέβαια ελαττώµατα που δεν ξέρω γιατί, µας τα χρεώνουν οι ξένοι: π.χ. η τεµπελιά του Έλληνα. Όχι, πλά- νη των ξένων. 

Ο Έλληνας είναι "δουλευταράς", εργατικός, όσο κανένας ευρωπαίος. Γιατί τότε δεν προοδεύουµε όσο η Ολλανδί- α, το Βέλγιο, η ∆ανία; ∆ιότι, (και τώρα πάµε σε άλλο βασικό µας ελάττωµα) οι Έλληνες δεν έχουν σύστηµα και µέθοδο στην εργα- σία τους, έτσι δε φθάνουν στην τελειότητα ή στο ζενίθ της από- δοσης. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, (Αριστοτέλης, Ευριπίδης, Πυθαγόρας κλπ.), βρήκαν όλα τα µυστήρια της φύσης µέσω της φιλοσοφίας των, αλλά δεν συστηµατοποίησαν και δεν υλοποίη- σαν τις γνώσεις τους. Εκαναν φοβερές ανακαλύψεις (πρώτοι έ- βαλαν τις βάσεις της θερµοπυρηνικής βόµβας (∆ηµόκριτος), αλλά εκεί σταµατούν. Καταφέρνουν το δύσκολο, την ανακάλυψη, δεν υλοποιούσαν όµως αυτή την ανακάλυψη (λόγω έλλειψης συστή- µατος και πρακτικής εφαρµογής των φιλοσοφικών ή µέσω φιλο- σοφίας ανακαλύψεών τους. Εργάζεται µεν πολύ, αλλά λίγο άναρχα, βασίζεται περισσό- τερο στη πολύωρη εργασία, παρά στη µεθοδική και αποτελεσµα- τική. 

Η έλλειψη συστήµατος, δεν αφορά µόνο τον εργασιακό του τοµέα, αλλά είναι στοιχείο που συναντάται σ' όλους τους τοµείς δραστηριοποίησής του. 

Άλλο στοιχείο της προσωπικότητάς του είναι η πονηριά. Σκαρφίζεται απίστευτα πράγµατα, προκειµένου να ξεγελάσει το κράτος, να αποφύγει τις υποχρεώσεις. Μια άπο- ψη λέει ότι αυτό καλλιεργήθηκε επί τουρκοκρατίας όταν η πονη- ριά λειτουργούσε σαν αµυντικός µηχανισµός. 

Άλλο ελάττωµά του είναι ο εύκολος ενθουσιασµός του π.χ. για ένα πολιτικό άνδρα, αλλά και η εύκολη απογοήτευση, αλλαγή γνώµης, για τον ίδιο. Εύκολα ανεβάζει κάποιον, εξ ίσου εύκολα τον κατεβάζει. ∆εν έχει µια ψύχραιµη σταθερότητα. Μια και είπα- µε για ψυχραιµία, να και το άλλο ελάττωµά του. 

Ενώ οι Ευρω- παίοι διακρίνονται για την ψυχραιµία τους, 
ο Έλληνας είναι ευµε- τάβλητος στα συναισθήµατά του και σε δύσκολες καταστάσεις, χάνει πιο εύκολα απ' αυτόν την ψυχραιµία του. Έχει επίσης µια τάση να µην υπακούει στους νόµους (ψάχνει πάντα παράθυρο να τους παραβιάζει). ∆εν αισθάνεται ενοχές αν ζηµιώσει το κράτος µε την παραβίαση των κανόνων, αντίθετα το θεωρεί δείγµα ευ- φυΐας, ή καπατσοσύνη, δεν είναι κάτι κακό γι' αυτόν. Έχει επίσης µερικές φορές την τάση, να µην ολοκληρώνει κάτι όταν το αρχί- ζει. Εύκολα το αναβάλλει ή το αφήνει στη µέση, να το ολοκληρώ- σει αργότερα ή ποτέ. 

Η αναβλητικότητα είναι ένα βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του, όπως και ο αργός ρυθµός στην εκτέλε- ση ενός έργου. Είναι καχύποπτος, δεν εµπιστεύεται τους συνερ- γάτες του ή συναδέλφους του, µάλλον γιατί κρίνει από τον εαυτό του, ότι και ο ίδιος αν τον δοθεί ευκαιρία, ίσως παραβιάσει όρους της συνεργασίας. 

Γι' αυτό όταν συνεταιρίζονται δύο Έλληνες σε µία εργασία, τα προβλήµατα αργά ή γρήγορα θα εµφανισθούν. Είναι ευέξαπτος, εύκολα θυµώνει ή υψώνει τη φωνή, είναι θερ- µόαιµος. Πάντως ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της προσωπικότη- τάς του, που παίζει σηµαντικότατο ρόλο στη ζωή του και χρεώνε- ται βέβαια στα ελαττώµατά του, είναι ότι ο Έλληνας είναι εγωϊ- στής. 

Αυτό του έχει κοστίσει ακριβά, το έχει πληρώσει πολλές φορές στην ιστορία του και συνεχίζει να το πληρώνει. Σίγουρα είναι ατίθασος ο Έλληνας, δεν τον ελέγχεις εύκο- λα, θέλει πολλή τέχνη για να το πετύχεις. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση και σε εµάς τους ίδιους, αλλά και στους ξένους είναι ότι ενώ είναι πανέξυπνος και ικανός να δηµιουργήσει σπουδαία πράγµατα, µερικές φορές πέφτει σε λάθη αδικαιολόγητα, απαρά- δεκτα, που άλλοι µε λιγότερη εξυπνάδα, δεν θα τα έκαναν. 

Η ιστορία είναι γεµάτη µε τέτοια λάθη του Έλληνα. Φανατίζεται εύ- κολα και µερικές φορές ενεργεί κάτω από το κράτος του φανατι- σµού, µε ολέθρια αποτελέσµατα, εύκολα πέφτει θύµα στις δηµα- γωγίες των πολιτικών. 

Στα αρνητικά του καταγράφεται και ο αγχώδης χαρακτήρας του. Είναι ανυπόµονος. ∆εν αφήνει πολλές φορές άξιους ηγέτες να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ενώ εύκολα πέφτει θύµα δη-µαγωγών πολιτικών. Ξεγελιέται από τα παχειά λόγια. Συνηθίζει να λέει πολλά λόγια, να κάνει όµως λιγότερα. Προσπάθησα ως εδώ να καταγράψω όλα τα ελαττώµατα του Έλληνα, προσπαθώντας να µην αφήσω τίποτα απ' έξω. Όσο οδυνηρό και αν µου ήταν, προσπάθησα να καταγράψω ωµά χω- ρίς δικαιολογίες. Αλλά αυτό το πλάσµα µε τα τόσα ελαττώµατα είναι και ένα υπέροχο πλάσµα ταυτόχρονα µε πολλά προτερήµα- τα και αρετές. Θα ήταν άδικο να µη τα αναφέρουµε και τα θετικά του, χωρίς όµως υπερβολές, ώστε να έχουµε πλήρη την εικόνα του Έλληνα.

Τα προτερήµατα και οι αρετές του Έλληνα
Είπα πριν ότι είναι πολλά και σηµαντικά τα προτερήµατά του, όπως και οι αρετές του. Εκείνο που πάνω απ' όλα είναι πιο γνωστό στον κόσµο ολόκληρο, είναι ο λαπρός πολιτισµός που δηµιούργησε στο πέρασµα των αιώνων. Στην αρχαιότητα δηµιούργησε τον κλασικό πολιτισµό, δίνο- ντας τα φώτα σ' όλο το κόσµο. Ενα πολιτισµό που όµοιό του δεν γνώρισε ξανά ο κόσµος. Μέχρι σήµερα όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη, µελετούν αυτόν τον αξεπέραστο πολιτισµό. 

Στη Βυζα- ντινή περίοδο δηµιούργησε πάλι ένα λαµπρό πολιτισµό, όταν την ίδια στιγµή στην Ευρώπη κυριαρχούσε ο Μεσαίωνας. Είναι πλά- σµα φιλότιµο, (λένε ότι λέξη µε παρόµοιο περιεχόµενο δεν υπάρ- χει σε καµιά ξένη γλώσσα). Φιλόξενος ως το έπακρο, θέλει να ευχαριστήσει οπωσδήποτε το φιλοξενούµενό του. Η Ελλάδα ό- ντως είναι µια φιλόξενη χώρα. Το δεύτερο διεθνώς γνωστό προτέρηµα και αρετή του Έλ- ληνα, είναι ο έπακρος ηρωισµός του στη µάχη. 

Όλοι γνωρίζουν πια σήµερα ότι ο Έλληνας στον πόλεµο για την ελευθερία "τα δί- νει όλα για όλα", και το σύνηθες σύνθηµα του είναι "ελευθερία ή θάνατος", και το εννοεί όταν το λέει. Η αυτοθυσία του στη µάχη είναι παροιµιώδης. Πάρα πολλές φορές συγκρούσθηκε µε υπέρ- τερο σε αριθµό εχθρό, αλλά κατάφερνε να νικά. 

Σ' όλους είναι γνωστή η περίφηµη διατύπωση του Τσώρτσιλ για τον άφθαστο ηρωϊσµό των Ελλήνων. Πολλές φορές οι εχθροί του, κι' αν νίκη- σαν λόγω τεράστιας διαφοράς σε στρατό, οι αρχηγοί τους µιλού- σαν µε θαυµασµό για τους Έλληνες. 

Υπάρχουν αντιφάσεις στον Έλληνα. Τον είπαµε εγωϊστή αλλά στην µάχη δεν υπολογίζει τον εαυτό του, το εγώ του. Πεθαίνει ευχαρίστως για την πατρίδα. Τον είπαµε ατοµιστή που δεν έχει οµαδικό πνεύµα, αλλά στη µάχη γίνεται θυσία για το σύντροφό του, αδιαφορώντας για τη ζωή του. 

Τον κατηγορήσαµε για το "εθνικό του ελάττωµα, τη διχόνοια, αλλά πολλές φορές εν καιρώ πολέµου, παραµέρισε τις διαφορές, ενώθηκαν οι Έλληνες µπροστά στον κοινό εχθρό και νίκησαν. Και οι αντιφάσεις αυτές είναι ένα ακόµη στοιχείο στο χαρακτήρα του Έλληνα. Είναι επί- σης πολύ συναισθηµατικός, ουδέποτε κανείς ξένος είπε τον Έλ- ληνα "ψυχρό". Αντίθετα οι τουρίστες εντυπωσιάζονται από τη θερµότητά του και κοινωνικότητά του. Αυτά τα προτερήµατα, α- ποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα, αν σκεφθεί κανείς πως είναι οι Ευ- ρωπαίοι (ψυχροί κλπ.). ∆εν υπήρξε ποτέ εθνικιστής µε την κακή έννοια. ∆εν αγαπά τον πόλεµο, είναι φιλειρηνικός λαός. Πιστεύει στη φιλία και δίνει µεγάλη σηµασία σ' αυτήν. Οι Έλληνες γονείς συνεχίζουν να νοιάζονται για τα παιδιά τους και όταν γίνουν 25 ή 30 χρονών (οι ξένοι λένε ότι είναι κακό αυτό), εγώ πιστεύω ότι η µέση λύση στις δύο απόψεις είναι η πιο σωστή. Αγαπά πολύ τη ζωή, αυτό φαίνεται πανεύκολα και παντού. 

Αγαπά την Ελλάδα και όσα χρόνια και να µείνει µετανάστης, θα γυρίσει πίσω, η µνήµη της Ελλάδας τον συνοδεύει όπου κι αν πάει. 

Ο Έλληνας και στο παρελθόν και τώρα είχε και έχει υψηλά ιδανικά στη ζωή του, πιστεύει στις υψηλές αξίες και αγωνίζεται για όλα αυτά, ενώ είναι θεοσεβούµενος και ξεχωρίζει για την πί- στη του στο Θεό. Κράτησε τη θρησκεία του και τις παραδόσεις κάτω από τις χειρότερες συνθήκες (τουρκοκρατία κλπ.). ∆ιακρί- νονταν πάντοτε για την φιλοµάθειά του, την αγάπη του για το ά- γνωστο, την περιέργειά του αλλά και αγάπη στην περιπέτεια. Έτσι εξηγείται το εµπορικό του δαιµόνιο, το αναγνώριζαν όλοι οι ανταγωνιστές του και δεν φοβόταν ποτέ να µπει σε άγνωστα µέ- ρη. Είναι καλός σύζυγος και πατέρας. Νοιάζεται για την οικογέ- νειά του, είναι µε δύο λόγια νοικοκύρης. Στα µεγάλα προτερήµα- τά του υπάγεται και η επιδεξιότητά του ως ναυτικός. 

Ο Έλληνας ναυτικός, από την αρχαιότητα, όταν βρισκόταν στην θάλασσα, βρισκόταν στο στοιχείο του. Είναι ευγνώµων άνθρωπος, αν προ- σφέρεις κάτι στον Έλληνα, αποκλείεται να το ξεχάσει, θα κοιτάει πώς θα στο ανταποδώσει.

Είναι ολοφάνερο ότι ο Έλληνας έχει ελαττώµατα (µερικά σοβαρά), αλλά έχει και µια σωρεία προτερηµάτων και αρετών. Μάλιστα τα δεύτερα είναι πολύ περισσότερα από τα πρώτα. Έχει προτερήµατα που σπανίζουν σ' όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Έχει ανθρωπιά, αγάπη, αυτοθυσία, ηρωισµό, φιλότιµο. Τί άλλο να ζη- τήσεις από τον άνθρωπο; Με τέτοιες αρετές, που οι ξένοι τις ζη- λεύουν, µπορούσε ο Έλληνας, εάν ξεπέρναγε κάποια ελαττώµατα βασικά, να προοδεύσει τόσο πολύ και γρήγορα, ώστε να είναι πρότυπο ανθρώπου. Είναι αλήθεια ότι 400 χρόνια σκλαβιάς ανά- γκασαν τον Έλληνα στην προσπάθεια να επιβιώσει, να αποκτή- σει κάποιες συνήθειες, που τότε εδικαιολογούντο τώρα όχι. Πρέ- πει ν' απαλλαγεί και από αυτές, (πονηριά, ρουσφέτι, κλπ.), αλλά ν' απαλλαγεί και από ελαττώµατα που διατηρεί απ' την αρχαιότη- τα ακόµα. Ο Έλληνας µπορεί να κάνει άλµατα και θαύµατα. Το έχει αποδείξει στην ιστορία. Τώρα είνιαι ιδανικές οι συνθήκες. Κρίµα ένα τόσο µεγαλειώδες πλάσµα να ταλαιπωρείται από µι- κρότητες που δεν είναι δύσκολο να ξεπεράσει. Αυτά τα ελαττώ- µατα του ρίχνουν το ηθικό, χάνει την αυτοπεποίθησή του και µιλά άσχηµα µερικές φορές για το ότι είναι Έλληνας. Είναι κρίµα τώ- ρα, που υπερνικήσαµε τόσα εµπόδια, που κάποτε φαινόταν αξε- πέραστοι, ν' αφήσουµε την ευκαιρία ν' αλλάξουµε οριστικά. Ο κάθε Έλληνας γνωρίζοντας τα ελαττώµατα της φυλής του, ας α- παλλαγεί σε ατοµική βάση, έτσι όλος ο ελληνικός λαός θα απαλ- λαγεί. Είναι τόσα πολλά και µεγάλα τα πλεονεκτήµατά µας και οιαρετές µας, που είναι άδικο να αµαυρώνονται από τα ελαττώµατά µας. 

Ζηλεύω (µε την καλή έννοια) να βλέπω τους Ευρωπαϊκούς λαούς, να µην έχουν τα δικά µας ελαττώµατα. Μπορούµε να γί- νουµε οι καλύτεροι. Μπορούµε να δείξουµε πάλι το δρόµο στους λαούς που βαλτώνουν κι' αυτοί στα δικά τους αδιέξοδα.

 Βασίλης Χολέβας Νοµικός - Παιδαγωγός