Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τα μέτρα και οι προσευχές μας εν μέσω πανδημίας

 

«...Ηραν ουν τον λίθον ου ην ο τεθνηκώς κείμενος, ο δε Ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω και είπε· πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου· εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις· αλλά διά τον όχλον τον περιεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. Και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε· Λάζαρε, δεύρο έξω· και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις, και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο. Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· λύσατε αυτόν και άφετε υπάγειν» (Κατά Ιωάννην, κεφ. ια΄). Προάγγελος της δικής Του λαμπρής Ανάστασης η ανάσυρση του καλού Του φίλου από το σκοτεινό βασίλειο του ανεξύπνητου. Σάββατο του Λαζάρου, με την απουσία των τεθνεώτων να συνοδεύει αδιάλειπτα τις μνήμες και τον πόνο όσων έχουν θρηνήσει.

ΔΑΥΙΔ ΖΟΥΤΣΟΣ

Καρδιολόγος, εθελοντής ιεροψάλτης Βάρη

Κύριε διευθυντά

Με σφιγμένη καρδιά, θλίψη και πόνο, για δεύτερη χρονιά καλούμαστε να γιορτάσουμε τις άγιες ημέρες του Πάσχα «κατά μόνας» στο σπίτι μας.

Δυστυχώς, ο συνωστισμός στους ιερούς ναούς δημιουργεί συνθήκες ιδανικές για τη μετάδοση του κορωνοϊού. Πολλά άτομα σε κλειστό χώρο για πολλή ώρα, ο εξ επαφής ασπασμός των ιερών εικόνων, το χειροφίλημα του ιερέα κατά τη λήψη του αντίδωρου, είναι αρκετά έτσι ώστε αν ένας είναι θετικός να κολλήσουν όλοι.

Είναι πολύ σκληρό για κάποιον που έχει εθιστεί στη γλυκύτητα της εκκλησίας να μην μπορεί να εκκλησιαστεί.

Η εκκλησία ικανοποιεί πολλές ανάγκες του ανθρώπου και δεν είναι μια απλή συνάθροιση. Ικανοποιεί κατ’ αρχήν την ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει με τον Θεό και του δίνει μια ελπίδα απέναντι στην αρρώστια, στο γήρας και στον θάνατο. Ικανοποιεί κοινωνικές ανάγκες του ανθρώπου, αφού στην εκκλησία συναντά τους συνανθρώπους του και βρίσκει λίγη συντροφιά. Η εκκλησία ικανοποιεί ψυχολογικές ανάγκες του ανθρώπου, αφού ο ιερός ναός και ο λόγος του Θεού είναι τα καλύτερα αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Τέλος, σε κάποιους ανθρώπους η εκκλησία ικανοποιεί και υλικές ανάγκες, αφού τους δίνει την απαραίτητη τροφή για να ζήσουν.

Πώς λοιπόν να στερηθεί ένας άνθρωπος όλα τα παραπάνω;

Αν αγαπάει την επίγεια ζωή και δεν θέλει να μεταβεί εθελοντικά και εσπευσμένα στην επουράνια, πρέπει να τα στερηθεί μέχρι να τιθασευθεί η πανδημία.

Υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές τουλάχιστον για τις θρησκευτικές μας ανάγκες μέχρι να γυρίσουμε στην κανονικότητα. 

Μπορούμε να ανάψουμε το καντήλι ή το κεράκι στο σπίτι μας και να παρακολουθήσουμε την ακολουθία από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση.

Μπορούμε να επισκεφθούμε τον ναό μας σε ώρες όχι κοντά σε ακολουθίες, να ανάψουμε το κεράκι μας, να υποκλιθούμε στην ιερή εικόνα –όχι να ασπαστούμε με επαφή–, να προσευχηθούμε λίγα λεπτά σε μια γωνιά όπως ο ταπεινός τελώνης και στη συνέχεια να αποχωρήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο προστατεύουμε και τους εργαζομένους στην εκκλησία (ιερείς – ψάλτες) που είναι υποχρεωμένοι να διακονούν χωρίς μάσκες, ενώ εμείς οι πιστοί πηγαίνουμε προαιρετικά στην εκκλησία φορώντας μάσκα. Οσο περισσότερα τα άτομα στην εκκλησία τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να κολλήσει ο ιερέας και ο ψάλτης.

Βέβαια τα παραπάνω δεν υποκαθιστούν τη συμμετοχή μας στις ιερές ακολουθίες, αλλά αν σκεφτούμε τον εαυτό μας ή κάποιο δικό μας πρόσωπο διασωληνωμένο στην εντατική μονάδα ή ακόμα χειρότερα σε ράντζο στον διάδρομο, μάλλον θα πρέπει να συμβιβαστούμε για κάποιο διάστημα με την εναλλακτική ικανοποίηση των θρησκευτικών μας αναγκών.

kathimerini.gr