Πώς η Κάτια Γκουλιώνη «μπήκε» στα χέρια της Ευτυχίας

Κάτια Γκουλιώνη: “Η Ευτυχία μετουσίωνε τα πάντα σε αγάπη”

Η αλήθεια είναι πως πηγαίνοντας προ δύο εβδομάδων στην πρεμιέρα της «Ευτυχίας» στο Παλλάς, σκεφτόμουν πως για να έχει οποιαδήποτε επιτυχία η ταινία, θα πρέπει να ξεχωρίζουν οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών της. 

Πόσο μάλλον που τον κεντρικό ρόλο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου έχουν αναλάβει εδώ δύο ηθοποιοί, η Κάτια Γκουλιώνη και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. 

Και αν η δεύτερη έχει αποδείξει από δεκαετίες την αξία της σε θέατρο και σινεμά, η πρώτη αποτελούσε ερώτημα, το οποίο ωστόσο απαντήθηκε και με το παραπάνω. Η Κάτια Γκουλιώνη, η οποία έγινε ευρέως γνωστή από τον προ δύο ετών ρόλο της στην «Πολυξένη», κάνει εδώ ένα ακόμα σημαντικό βήμα, ερμηνεύοντας με πάθος τη σπουδαία Ελληνίδα στιχουργό.

«Ο χαρακτήρας, όπως και αυτός της Πολυξένης, είναι πραγματικός, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τον αντιμετώπισα διαφορετικά. Αρχικά χρησιμοποίησα κάποια βασικά χαρακτηριστικά: η Ευτυχία κάπνιζε συνεχώς, έπαιζε χαρτιά, έγραφε. Αυτά είναι τα χέρια της, από εκεί ξεκίνησα. Επίσης υπήρχε η μαρτυρία πως από μικρή της άρεσε να ανταλλάσσει πράγματα, λέγεται πως κάποτε πούλησε από το παράθυρο του σπιτιού της ένα στασίδι εκκλησίας της μάνας της σε παλιατζή. Δεν την ενδιέφεραν τα χρήματα· έβαζε τα χέρια της σαν μέσο για να νιώθει ενεργή, να έρθει σε επαφή με τον άλλον άνθρωπο», μας λέει η Κάτια Γκουλιώνη, την οποία συναντήσαμε από κοντά εν μέσω άγχους για την κανονική κυκλοφορία της ταινίας, την περασμένη Πέμπτη.

«Πάντα έχω αγωνία όταν βγαίνει μια καινούργια ταινία, γενικά έχω άγχος και στην προετοιμασία της. Εκτός των άλλων νιώθω πως είναι τεράστια ευθύνη το να κάνεις ταινίες στην Ελλάδα. Λόγω της έλλειψης χρημάτων, οι περισσότερες από αυτές παίρνουν χρόνια να ολοκληρωθούν και αποτελούν το όραμα ενός σκηνοθέτη. 

Ως ηθοποιός είσαι συνοδοιπόρος σε αυτή την προσπάθεια, ξέρεις πως όλα πρέπει να γίνουν σωστά με την πρώτη, δεν υπάρχουν χρήματα για καινούργια γυρίσματα». Στην «Ευτυχία» βέβαια, παραγωγή της Tanweer Productions, με τη σύμπραξη της Cosmote TV, το οικονομικό ήταν λίγο έως πολύ εξασφαλισμένο και τα πάντα έγιναν στην ώρα τους, ωστόσο αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο. 

Η Κ. Γκουλιώνη από την πλευρά της το εκτιμά, μιλώντας για το τι τη συνεπήρε περισσότερο στον χαρακτήρα της: «Περισσότερο από όλα κράτησα την ελευθερία της στον τρόπο που δημιουργούσε. Ουσιαστικά δεν την ενδιέφερε να πάρει χρήματα ή να βάλει την υπογραφή της και αυτό την έκανε να γράφει τόσο αυθεντικά. 

Οι στίχοι της είναι τόσο εμπνευσμένοι. Πάρε για παράδειγμα τα “Καβουράκια”, ένα τραγούδι φαινομενικά εύθυμο που για μένα είναι κάτι μεταξύ παραμυθιού, επιστημονικής φαντασίας και ταυτόχρονα σπαρακτικό. Και μετά είναι η μεγάλη τόλμη της. 

Κάθε φορά που αγχωνόμουν πριν από μια δύσκολη σκηνή σκεφτόμουν τι θα έκανε η Ευτυχία και αυτό μου έδινε τεράστια ώθηση. Είναι σαν δημιουργικός διάλογος με τον ήρωα, το βρίσκω  μαγικό».

“Η Ευτυχία μετουσίωνε τα πάντα σε αγάπη”

Η Κάτια Γκουλιώνη έχει ήδη δείξει επιμέλεια και υποκριτική οξυδέρκεια. Είναι εργατική, ακούραστη, τολμηρή, δεν επαίρεται, χαίρεται και δεν ματαιοφρονεί. Διαθέτει απλότητα και αμεσότητα και μία εκπληκτικά άμεση χροιά στη φωνή της που δύσκολα ξεχνιέται. 

Η Κάτια Γκουλιώνη είναι μία ηθοποιός, που πάντα πίσω από το χαμόγελό της κρύβει ατέλειωτες ώρες μελέτης και κουραστικής δουλειάς. 

Η Κάτια Γκουλιώνη είναι επιπλέον, από τις κλασικές περιπτώσεις των επαγγελματιών που έχουν πάθος, ιδέες και προσήλωση στο έργο τους, ενώ παράλληλα πάντα βάζει στόχους και δεν διστάζει να ρισκάρει.

Η Κάτια Γκουλιώνη εύχεται στον καθένα μας να βρει αυτό που πραγματικά κινητοποιεί τους μηχανισμούς της ευτυχίας μέσα μας. 

Γιατί θεωρεί ότι είναι αφάνταστη η δύναμη και η ικανοποίηση που αντλεί κάποιος, όταν ασχολείσαι με αυτό που αποτελεί την αληθινή φύση του.

Δεν την γνώριζα προσωπικά, αλλά μόλις την προσέγγισα για μια συνέντευξη στο maxmag, μου είπε: “ναι, γιατί όχι;” και μου έδωσε το τηλέφωνό της. 

Μια γυναίκα που η επιτυχία δεν την έχει αλλάξει και σε κάθε της λέξη δεν ξεχνά να αναφερθεί στους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας “Ευτυχία“, που όπως λέει είναι συλλογική δουλειά. Ας την γνωρίσουμε μέσα από την κουβέντα μας.

Στην “Ευτυχία”, μαζί με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, έχετε καταφέρει να μην υπάρχει κενό στον θεατή όταν αλλάζει το πρόσωπο, ακόμη και ο θρήνος είναι ο ίδιος. Πώς τα καταφέρατε;

Έχει να κάνει με την προετοιμασία και τη δουλειά που γίνεται όταν δουλεύεις έναν χαρακτήρα. Με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δουλέψαμε πολλές ώρες μαζί, κάναμε πρόβες κοινές, όλες τις σκηνές. Ήταν απόφαση του σκηνοθέτη ,του Άγγελου Φραντζή, να είναι κοινές όλες μας πρόβες, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε κοινό πλάνο. Για να βρούμε έναν κοινό τρόπο να προσεγγίσουμε τον χαρακτήρα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

Μιλάμε δηλαδή για πολλές δουλειάς, για να προσεγγίσεις την Ευτυχία,να μπεις στο πετσί του ρόλου.

Δεν υπάρχει ταινία που να μην απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς. Μια ταινία είναι δουλειά από όλες τις ειδικότητες και όχι μόνο από τους ηθοποιούς. Είναι μια ομαδική δουλειά. Πολλούς μήνες πριν βγει η ταινία. Όποιος θεωρήσει ότι είναι solo ηθοποιού μια ταινία πρέπει να είναι ηλίθιος. Όλες οι ειδικότητες δουλεύουμε πάρα πολύ και πόσο μάλλον με τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα.

Τα χρήματα είναι ελάχιστα.Τις περισσότερες φορές εκ των ενόντων και είναι επίσης όραμα ενός σκηνοθέτη που μπορεί να έχει ασχοληθεί και πέντε χρόνια να βρει χρηματοδότηση. Οπότε δε ρισκάρεις,δεν πηγαίνεις ποτέ με την ιδέα ότι εντάξει… Ό,τι γίνει. Δεν το αφήνεις στην τύχη του, όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά σε καμία ειδικότητα επίσης.

Σε τιμά που για άλλη μια φορά αναφέρεσαι στις ειδικότητες, στους ενδυματολόγους, τους φωτογράφους…

Ένα πλάνο, μια σκηνή είναι πολλές ειδικότητες για να μπορέσουμε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Έχουμε δει εξαιρετικούς ηθοποιούς να φαίνονται ότι δεν παίζουν καλά και λέμε μέσα μας: “πώς γίνεται;” γιατί δεν δούλεψαν καλά στο σύνολο οι ειδικότητες

Αγαπάς πολύ τους συνεργάτες. Όταν βραβεύτηκες για τον πρώτο γυναικείο ρόλο στην Πολυξένη πάλι βγήκες και με το βραβείο στο χέρι, ευχαρίστησες όλες τις ειδικότητες.

Είμαι πολύ ειλικρινής σε αυτό. Το οικονομικό που ζούμε αυτή τη στιγμή, που δουλεύουμε σε αυτό που αγαπάμε είναι σχεδόν τίποτα. Οπότε αν δε ζεις και μια οικογενειακή κατάσταση κάθε φορά που δουλεύεις… Αν δεν ακουμπάς και δεν εμπιστεύεσαι τον άλλον, παύει να υπάρχει οποιοδήποτε νόημα.

Το θέατρο με το σινεμά έχουν δικές τους μεθοδολογίες στην υποκριτική; Ποιο είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο;

Ακριβώς έτσι είναι, στο θέατρο δοκιμάζεσαι καθημερινά και έχεις τη χαρά της επανάληψης. Αν κάτι δεν πάει,την επόμενη μέρα μπορείς να το αλλάξεις ή αν βρήκες κάτι μετά πάνω σ’ αυτό βρίσκεις και το επόμενο,όσο παίζεται η παράσταση. Δυστυχώς, στον κινηματογράφο δεν υπάρχει η δυνατότητα της επόμενης μέρας. Δεν υπάρχει reshooting, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα να ξαναγυριστεί μια σκηνή. Άρα στον κινηματογράφο έχεις μια ένταση στο να βγει την ημέρα που έχει οριστεί το γύρισμα και στο θέατρο έχεις συνεχώς την έγνοια στο να είσαι πάνω στην παράσταση. Αυτή τη διαφορά μπορώ να βρω.

Έχεις απορρίψει προτάσεις γιατί δεν θα ήσουν καλή;

Ναι. Εκεί που νομίζω ότι δεν έχω να πω ή να δώσω κάτι έχω πει όχι. Όταν νιώσω ότι δεν μπορώ να προσθέσω, όταν δεν θα είμαι συνεπής, λέω όχι.

Πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσει κάποιος τις αξίες του σε καιρούς που κυριαρχεί η ασέβεια, η αταξία, η προβολή ασήμαντων γεγονότων και προσώπων; Πώς το διαχειρίζεται η Κάτια Γκουλιώνη όλο αυτό;

Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τόσο άσχημα πράγματα, τόσο βίαια πράγματα το μόνο εύκολο είναι να κατηγορεί ο ένας τον άλλον για κάτι που δεν πήγε καλά. Ο καθένας μας σ’ αυτό που νιώθει , προσπαθεί να ανταπεξέλθει. Είναι πολύ δύσκολη περίοδος. Πνίγονται άνθρωποι καθημερινά, σκοτώνονται, καίγονται ολόκληρες χώρες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σ αυτή την αγκύλωση,που μας έχουν φέρει είναι να προσπαθήσουμε να ακουμπάμε ο ένας τον άλλον, να τον εμπιστευόμαστε. Για να φύγουμε από αυτή την αγκύλωση και να γίνουμε ενεργητικοί.

Η Ευτυχία ξεπέρασε σε εισιτήρια τον Τζόκερ,στην Ελλάδα. Νιώθεις δικαίωση, ικανοποίηση; Σε ενδιαφέρει η εμπορική επιτυχία μιας ταινίας;

Ναι, με ενδιαφέρει, όχι μόνο η επιτυχία σε νούμερα. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι η ταινία αυτή πήγε καλά. Από την παραγωγή μέχρι τη σκηνοθεσία του Άγγελου Φραντζή, την ενδυματολόγο, Ιουλία Σταυρίδου.

Η «Ευτυχία» δεν κατηγοριοποιείται. Δεν τη θεωρώ εμπορική ταινία, ούτε arthouse ταινία. Πιστεύω ότι είναι μια δουλειά από όλους που την κάνανε προσωπικό πρότζεκτ για αυτό και πάει πολύ καλά. Η Tanweer Productions και Viewmaster Films ,που είχε την παραγωγή, τη φροντίδα και την ευθύνη για το πώς θα πάει η δουλειά, τον σκηνοθέτη, τον Άγγελο Φραντζή, την Κατερίνα Μπέη ,τη σεναριογράφο ,με ένα σενάριο που είχε πνοή από την αρχή. Τον φωτογράφο Γιάννη Δρακουλαράκο,τον Γιάννη Παπαδόπουλο, τον σκηνογράφο.

Η ταινία “Ευτυχία” έχει μια σταθερή καθημερινή πορεία. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που πήγε ,του άρεσε και την πρότεινε. Έχουμε δει και ταινίες να πηγαίνουν αρχικά καλά και μετά σταδιακά να πέφτουν. Η «Ευτυχία»έχει μια σταθερή πορεία.

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου ήταν μια γυναίκα που ποτέ δεν μπήκε σε μια κατηγορία. Η ταινία δίνει αυτή την ελπίδα, την ορμή ,γιατί είναι η Ευτυχία.

Η Ευτυχία Παπαγιαννόπουλου ήταν για την εποχή της αντισυμβατική, αντιδραστική. Σήμερα, αν ζούσε η Ευτυχία, πιστεύεις ότι θα είχε προβλήματα;

Εννοείται ότι θα είχε. Ζούμε σε ένα απόλυτα συντηρητικό καθεστώς. Ιδίως για τη γυναίκα.

Η Ευτυχία έφυγε από ένα γάμο που δεν τη γέμιζε, παρόλο που οικονομικά θα ήταν καλά. Προτίμησε να στερηθεί, να δουλέψει.

Η Ευτυχία αγαπούσε. Μετουσίωνε τα πάντα σε Αγάπη. Μέσα στην αντιφατικότητα που είχε, την αντισυμβατικότητα, η Ευτυχία μετουσίωνε σε αγάπη και όχι σε εγωκεντρισμό. Αυτό είναι το μεγαλείο της. Ήταν δοτικός άνθρωπος. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι όπως χαλούσε λεφτά, έτσι έδινε και σ’ οποίους είχαν ανάγκη. Όπως ξόδευε για την ίδια, άλλο τόσο έδινε και στους άλλους.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από την Ευτυχία;

«Τι να σου κάνει μια καρδιά». Το τραγουδά ο Μπιθικώτσης. Ένα υπέροχο τραγούδι, υπέροχοι στίχοι και η φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση συγκλονιστική. Εννοείται και τα «καβουράκια» που από την παιδική μου ηλικία με συγκινούσε, χωρίς να ξέρω το γιατί.

Με ποιο μότο πορεύεσαι στη ζωή σου;

Να έχουμε όλοι υγεία. Αυτό λέω τον τελευταίο καιρό και το εννοώ, όσο κλισέ και να ακούγεται. Το λέω και το πιστεύω. Γιατί η αδυναμία ,να μη μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι , σε περιορίζει. Μακάρι κάθε φορά που πέφτουμε να μπορούμε να ξανασηκωνόμαστε!