Πέθανε η σχεδιάστρια μόδας Σοφία Κοκοσαλάκη

Σοκ προκαλεί η είδηση του θανάτου της σχεδιάστριας μόδας, Σοφίας Κοκοσαλάκη, σε ηλικία μόλις 47 ετών, έπειτα από δίμηνη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.Η διεθνούς φήμης σχεδιάστρια ρούχων υψηλής ραπτικής ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό και ήταν μητέρα ενός παιδιού.

Κατάφερε να εδραιωθεί στον χώρο της μόδας αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και στη συνέχεια σε πολλές άλλες χώρες. Διέθετε τη δική της εταιρεία ρούχων με έδρα το Λονδίνο, ενώ τα ρούχα της έχουν φορέσει ορισμένες από τις πιο γνωστές σταρ του Χόλιγουντ.

Οι δημιουργίες της είχαν βαθιές επιρροές από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σε συνδυασμό με σύγχρονα στοιχεία.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Αρχικά, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα έγινε δεκτή στο Κεντρικό Κολέγιο Τεχνών και Διακόσμησης Αγίου Μαρτίνου (Central Saint Martins College of Art and Design) του Λονδίνου από όπου αποφοίτησε το 1998.

Στο μεταξύ, είχε συνεργαστεί με το ελληνικό περιοδικό Γυναίκα σε θέματα μόδας ενώ ήδη δημιουργίες της πωλούνταν καταστήματα μόδας της Ελλάδας.

Το 1999 παρουσίασε την πρώτη της συλλογή για άντρες και γυναίκες. Το 2002 έλαβε το βραβείο του περιοδικού ELLE και το 2004 κέρδισε το βραβείο New Generation Designer.

Το 2015 είχε σχεδιάσει τις στολές της Aegean Airlines και το 2004 τα κοστούμια των πάνω από 6.000 ατόμων που πήραν μέρος στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, μεταξύ των οποίων και η Μπιόρκ.

Η Σοφία Κοκοσαλάκη είχε αναπτύξει κατά καιρούς και φιλανθρωπική δράση, όπως μια συλλογή βραχιολιών που κυκλοφόρησαν αποκλειστικά από τα ΕΛΤΑ για τους σκοπούς του ιδρύματος IFG και διατέθηκαν για την αγορά εξοπλισμού για παιδιατρικές μονάδες του νοσοκομείου Ρεθύμνου.

Μιλώντας για τις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει, όταν προσπάθησε να ανοίξει τα "φτερά" της στο εξωτερικό, είχε πει: “Στο Λονδίνο ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί βρήκα αρκετές πόρτες κλειστές κάτι που δεν γινόταν ευκολότερο με το που έλεγες ότι είσαι Ελληνίδα. Ήταν δύσκολο να πείσεις ότι έκανες σοβαρή δουλειά. Όμως με βοήθησε πολύ η επιμονή, η αισιοδοξία αλλά και η ορμή που μου έδινε η σκέψη ότι είμαι κρητικιά και δεν πτοούμαι. Είμαστε και λίγο κουζουλοί οι Κρητικοί και αυτό σε βοηθάει γενικά στο να μην πτοείσαι και να επιμένεις”.

Σχετικά με την σχέση της με την Ελλάδα, είχε πει: “Όταν άρχισα να φτιάχνω ρούχα κατάλαβα ότι, θέλω δε θέλω, υπάρχει αυτός ο αόρατος ιστός με την Ελλάδα και ειδικότερα με την Κρήτη που είναι πάντα στο μυαλό μου. Αυτό είμαι στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθώ να ακολουθήσω τις τάσεις ή το τι πρέπει να πουλήσει ή το τι πρέπει να δείξω. Αυτό τελικά με δικαίωσε γιατί έβγαζε η δουλειά μου μια ειλικρίνεια και μία αυθεντικότητα... Ήταν το δώρο και η τύχη μου που γεννήθηκα Ελληνίδα και Κρητικιά”.