Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Patrick Demarchelier:Αγάπησα τη δουλειά μου και πέτυχα

Ο Patrick Demarchelier είναι ένας από τους πιο πολυπόθητους φωτογράφους μόδας στον κόσμο.! 


Έχει δημιουργήσει εικονικά πορτραίτα και φωτογραφημένα καλύμματα και εκστρατείες για πολλές επιρροές εκδόσεις και σπίτια μόδας.''

Το 2003, είπε: «Δεν έχω τυπικά προσόντα, απλώς τη σχολή της ζωής, έμαθα τα περισσότερα μόνο με τη λήψη φωτογραφιών, πολλές εικόνες, έχω κάνει πολλά λάθη, αλλά συχνά τα λάθη σου μαθαίνεις περισσότερο Το να είσαι φωτογράφος είναι σαν να είσαι αθλητής.

Γεννημένος το 1943, ο Demarchelier μεγάλωσε στη μικρή πόλη της Χάβρης, κοντά στο Παρίσι, από τη μητέρα του.
Η αγάπη του για την φωτογραφία άρχισε ηλικίας 17 ετών, όταν του δόθηκε η πρώτη του κάμερα από τον πατριό του. Μετακόμισε στο Παρίσι σε ηλικία 20 ετών για να εργαστεί σε εργαστήριο φωτογραφίας, εκτυπώνοντας φωτογραφίες εφημερίδων. Αργότερα έγινε βοηθός ενός φωτογράφου που κάλυψε καλύμματα περιοδικών και τελικά ο βοηθός του Hans Feurer, ενός φωτογράφου που συνεργάστηκε με τη Vogue .

Εργάστηκε με τη Grace Coddington κατά τη διάρκεια της θητείας της στη Βρετανική Vogue και την έχει πιστώσει βοηθώντας να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία της. "Ήταν το καλύτερο περιοδικό στον κόσμο, αυτό που πραγματικά θέλατε να εργαστείτε, έτσι ώστε να είναι μαζί της ήταν μια μεγάλη ανακάλυψη", δήλωσε στο Telegraph το 2012.


Το 1975, έχοντας κερδίσει τη φήμη του ως αξιοθαύμαστου φωτογράφου μόδας στη Γαλλία, ο Demarchelier αποφάσισε να ακολουθήσει τη φίλη του στη Νέα Υόρκη, παρά το γεγονός ότι δεν μιλούσε αγγλικά. Εργάστηκε ως ανεξάρτητος φωτογράφος και βοήθησε όπως ο Henry Cartier-Bresson, ο Terry King και ο Jacques Guilbert.

Η δουλειά του έχει εμφανιστεί σε πολυάριθμες εκδόσεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών εξωφύλλων της Vogue , και έχει εκτοξεύσει εκστρατείες για τον Calvin Klein, τον Ralph Lauren, τον Chanel, την Elizabeth Arden, τον Dior, τον Giorgio Armani και τον Louis Vuitton.


Το 1989, έγινε ο προσωπικός φωτογράφος της Νταϊάνα, πριγκίπισσας της Ουαλίας, που τον έρχεται σε επαφή με αφού είδε μία από τις φωτογραφίες του στο εξώφυλλο της Vogue . "Θυμάμαι όταν ήρθε σε επαφή με μένα, είχα κάνει μια φωτογραφία για τη Vogue, στην οποία ένα μοντέλο ανοίγει το παλτό της για να δείξει μια εικόνα ενός μικρού, γέλιου αγόρι που μπαίνει στην εσωτερική τσέπη Το αγόρι ήταν στην πραγματικότητα ο γιος μου, Και η Νταϊάνα, ίσως λόγω των μικρών της αγοριών, αγαπούσε την εικόνα τόσο πολύ που έρχεται σε επαφή, γινόμαστε φίλοι, ήταν αστείο και ευγενικό - αλλά βασικά ήταν μια πολύ απλή γυναίκα που άρεσε πολύ απλά πράγματα », είπε στον Telegraph Το 2008. Ήταν ο πρώτος μη Βρετανός επίσημος φωτογράφος της βασιλικής οικογένειας.

Τον Νοέμβριο του 2007, τιμάται από τον Γάλλο υπουργό Πολιτισμού, ως επίτιμος καθηγητής της τέχνης και της εργασίας. Την επόμενη χρονιά το έργο του αποτέλεσε το αντικείμενο μιας μεγάλης αναδρομικής εκδήλωσης με τίτλο The Cult of Celebrity στο Petit Palais του Παρισιού.




Τον Οκτώβριο του 2011, ο Demarchelier κυκλοφόρησε το βιβλίο για το τραπέζι του καφέ Dior Couture Patrick Demarchelier - μια συλλογή φωτογραφιών από κομμάτια του Dior Couture που ξεκίνησε από την πρώτη συλλογή του ίδιου του Dior το 1947 με εκείνη από τη θητεία του Galliano στο σπίτι...

Έχει πει ότι το αγαπημένο του θέμα για φωτογραφία είναι το dachshund του, Puffy. "Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν ποιο είναι το αγαπημένο σου πορτρέτο, περιμένουν να είναι η Ντιάνα ή κάποιος διάσημος, αλλά η απάντηση είναι ο σκύλος μου, ο Puffy, νομίζω ότι εννοώ Puff Daddy, όχι, είναι ο σκύλος", είπε ο Telegraph το 2012.

Πυροβόλησε το ημερολόγιο Pirelli το 2005, το 2008 και το τεύχος της 50ής επετείου με τον Peter Lindberg το 2014.

Ζει στη Νέα Υόρκη με τη σύζυγό του Mia, πρώην μοντέλο, με τον οποίο έχει τρία παιδιά.


Δείτε μερικές δημιουργίες του:






#baby #iguana #stbarts

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Patrick Demarchelier (@patrickdemarchelier) στις



jimys stasinopoylos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.