Aπό την Πάτρα η δικαστική επιμελήτρια Κατερίνα Τσιρώνη που χθες έκανε όλη την Ελλάδα να ανατριχιάσει παρελαύνοντας μόνη αγκαλιά με την 4χρονη κόρη της και υπό καταρρακτώδη βροχή στον Πύργο.
Η Κατερίνα Τσιρώνη γεννήθηκε στην Πάτρα, όμως τελευταία ζει στον Πύργο. Είναι παντρεμένη με τον επίσης Πατρινό Πάνο Κόκκιο, ο οποίος ταξίδεψε πριν λίγες ημέρες για την Αυστραλία, αναζητώντας μια καλύτερη επαγγελματική τύχη μακριά από την Ελλάδα που όπως τονίζει χάνεται.
Στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook ο Πάνος Κόκκιος γράφει: «Είμαι τόσο υπερήφανος για την γυναίκα μου και τα παιδιά μου!!! Έστω κι ένας Έλληνας να υπάρχει ζωντανός η Ελλάδα θα είναι ακόμη ζωντανή!!! Εύγε κορίτσι μου!!! Το βλέμμα σου τα λέει όλα!!!!!!!!!»
Είναι μητέρα δύο παιδιών, και ξάφνιασε τους πάντες το πρωί της Παρασκευής, στην οδό Μανωλοπούλου, στον Πύργο. Την ώρα που μικροί και μεγάλοι προσπαθούσαν να προστατευτούν από τη βροχή και το χαλάζι, εκείνη σε πείσμα όλων όσων συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα και εξοργισμένη με την καθυστέρηση των επισήμων να παρευρεθούν στην εξέδρα τους, έκανε κάτι αυθόρμητο. Πήρε την τεσσεράμισι ετών κόρη της και μια ελληνική σημαία στα χέρια και ξεκίνησε να κάνει παρέλαση μέσα στην καταιγίδα.
Η Κατερίνα Τσιρώνη, κάτοικος Πύργου, και είναι δικαστική επιμελήτρια..
«Έχει να κάνει με όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα. Με τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας σε διάφορα θέματα, με την ασέβεια των επισήμων να μην κατεβαίνουν και να μην ξεκινά η παρέλαση, ενώ ξέρουν πως περιμένουν μικρά παιδιά και έχουν ξυπνήσει από πολύ πρωί. Είναι μεγάλη προσβολή. Για μένα, για όλους τους Έλληνες. Οι εθνικές επέτειοι είναι από τις λίγες αξίες που έχουμε. Το έθνος μας το χάνουμε… Δεν ήταν κάτι που μελέτησα, αυθόρμητα πήρα το παιδί μου που του είχα υποσχεθεί ότι θα κάνει παρέλαση, και κάναμε παρέλαση μέσα στη βροχή» μας είπε.
«Δεν ξέρω τι θα γίνουμε στην Ελλάδα. Ζούμε σε μια χώρα που δεν κάνει τίποτα για να ζήσουμε» συμπλήρωσε με παράπονο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.