Και να κόψουμε το παράβολο των 5 ευρώ στο ταμείο. Υπομονή ξανά...
Η ουρά στην Ελλάδα είναι κάτι σαν απαραίτητο. Μετά την ταλαιπωρία στην Εφορία, τώρα στο πεζοδρόμιο της Ίωνος Δραγούμη, έξω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου “Ανδρέας Συγγρός”. Είχα πολλά χρόνια να το δω αυτό... Πάνω από 25 μέτρα, πενταπλή σειρά. Ουρά τέρας...
Από τις 7.05 που φτάσαμε είναι έτσι. Μέχρι τις 7.30 που άνοιξαν οι πόρτες όλο και προστίθενται πίσω από μας κι άλλοι άνθρωποι.
Η αλήθεια είναι πως μας είχαν προειδοποιήσει: Θα χρειαστείτε να οπλιστείτε με υπομονή, αλλά μετά από μια ώρας αναμονή στην ουρά, όλα θα κυλήσουν καλύτερα...
Φωτογραφίζω το φαινόμενο. Και ρωτάω στο καφέ τη γωνία που πήγα να πάρω ένα διπλό espresso για να ξυπνήσω, γιατί αυτό; Έτσι συμβαίνει, μου λέει, κάθε πρωί χειμώνα – καλοκαίρι. Είναι το καλύτερο νοσοκομείο για δερματολογικά ζητήματα.Έρχονται εδώ από όλη την Ελλάδα.
Έχει δίκιο. Παρατηρώ τους ανθρώπους. Περιμένουν ήσυχα, υπομονετικά, χωρίς γκρίνια. Δεν έχουν έρθει εδώ για να περάσουν την ώρα τους. Κάποιο πρόβλημα τους απασχολεί και ζητούν τη βοήθεια των εξειδικευμένων γιατρών.
Κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα. Παρέες όπως είναι. Συνήθως έρχονται δυο – δυο. Όχι μόνοι τους.
Στις 7.30 κάνουμε μερικά βήματα μπροστά... Από το σημείο που είμαστε δεν έχουμε οπτική ώς την είσοδο του νοσοκομείου, αλλά υποθέτουμε ότι ίσως άνοιξε η πόρτα και άρχισαν να μπαίνουν άνθρωποι μέσα στον περίβολο.
Η ουρά στην Ελλάδα είναι κάτι σαν απαραίτητο. Μετά την ταλαιπωρία στην Εφορία, τώρα στο πεζοδρόμιο της Ίωνος Δραγούμη, έξω από την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου “Ανδρέας Συγγρός”. Είχα πολλά χρόνια να το δω αυτό... Πάνω από 25 μέτρα, πενταπλή σειρά. Ουρά τέρας...
Από τις 7.05 που φτάσαμε είναι έτσι. Μέχρι τις 7.30 που άνοιξαν οι πόρτες όλο και προστίθενται πίσω από μας κι άλλοι άνθρωποι.
Η αλήθεια είναι πως μας είχαν προειδοποιήσει: Θα χρειαστείτε να οπλιστείτε με υπομονή, αλλά μετά από μια ώρας αναμονή στην ουρά, όλα θα κυλήσουν καλύτερα...
Φωτογραφίζω το φαινόμενο. Και ρωτάω στο καφέ τη γωνία που πήγα να πάρω ένα διπλό espresso για να ξυπνήσω, γιατί αυτό; Έτσι συμβαίνει, μου λέει, κάθε πρωί χειμώνα – καλοκαίρι. Είναι το καλύτερο νοσοκομείο για δερματολογικά ζητήματα.Έρχονται εδώ από όλη την Ελλάδα.
Έχει δίκιο. Παρατηρώ τους ανθρώπους. Περιμένουν ήσυχα, υπομονετικά, χωρίς γκρίνια. Δεν έχουν έρθει εδώ για να περάσουν την ώρα τους. Κάποιο πρόβλημα τους απασχολεί και ζητούν τη βοήθεια των εξειδικευμένων γιατρών.
Κουβεντιάζουν χαμηλόφωνα. Παρέες όπως είναι. Συνήθως έρχονται δυο – δυο. Όχι μόνοι τους.
Στις 7.30 κάνουμε μερικά βήματα μπροστά... Από το σημείο που είμαστε δεν έχουμε οπτική ώς την είσοδο του νοσοκομείου, αλλά υποθέτουμε ότι ίσως άνοιξε η πόρτα και άρχισαν να μπαίνουν άνθρωποι μέσα στον περίβολο.
Έχει πάει οκτώ και είμαστε ακόμα έξω από τα εξωτερικά ιατρεία. Έχουμε ήδη στα χέρια μας το δελτίο προτεραιότητας που μας προσανατολίζει για το ιατρείο στο οποίο θα πρέπει να περιμένουμε τη σειρά μας.
Στις 9.15 είμαστε πια έξω από τα εξωτερικά ιατρεία περιμένοντας... Ο κόσμος συνεχίζει να είναι πολύς, αλλά ευτυχώς υπάρχει μια καλή ροή κι εξυπηρέτηση από τους γιατρούς. Περιμένουμε...
Δυο ώρες κλείσαμε από την ώρα που ήρθαμε εδώ. Βρήκαμε στο μεταξύ το κυλικείο. Πήραμε τυρόπιτα, νερό... Η αναμονή θέλει το κατιτίς της...
Μια ώρα αργότερα είχαμε τελειώσει και γυρίσαμε σπίτι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.