Οριστικό λουκέτο στα «ελληνικά ZARA»: Η απόφαση για το τέλος της αυτοκρατορίας

Sprider: Σε πλειστηριασμό το εργοστάσιο της «Χατζηιωάννου ΑΒΕΕ» στην Ξάνθη με τιμή πρώτης προσφοράς 2.580.000 ευρώ. Πώς από ηγέτες της ένδυσης κατέληξαν στο ξεπούλημα άρον άρον. 

Την Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου θα χτυπήσει ένα σφυρί με… μεγάλη ιστορία. Και τούτο καθώς αφορά το εργοστάσιο της «Χατζηιωάννου ΑΒΕΕ» στην Ξάνθη, δηλαδή τη βασική παραγωγική μονάδα της κραταιάς κάποτε αλυσίδας ένδυσης Sprider Stores, των αδελφών Σάκη και Σάββα Χατζηιωάννου.

Υπό αυτό το πρίσμα η συγκεκριμένη εξέλιξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως το «φινάλε» μιας μυθιστορηματικής διαδρομής για το δίδυμο που κατάφερε να κυριαρχήσει στην αγορά έτοιμου ενδύματος για αρκετά χρόνια. Μιας διαδρομής που εξελίχθηκε σε success story, παρά τα αρκετά «σκοτεινά» σημεία του, αλλά κατέληξε σε ένα ηχηρό…disaster story, με πολλές πυρκαγιές και ακόμη περισσότερα χρέη…

Sprider: Τι βγαίνει στο σφυρί

Ο πλειστηριασμός στρέφεται κατά της εταιρείας «Χατζηιωάννου Ανώνυμος Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία Καλσόν, Καλτσών, Εσωρούχων, Νημάτων, Υφασμάτων, Βαφείων, Φινιριστηρίων, Έτοιμων Ενδυμάτων-Συμμετοχών-Διαχείρισης Ακινήτων-Κτηματική», με την… μακρόσυρτη επωνυμία να προσπαθεί να χωρέσει τις πολυπλόκαμες επιχειρηματικές δραστηριότητες των δύο αδελφών.

Η εταιρεία «Χατζηιωάννου ΑΒΕΕ», παρά το ναυάγιο παραμένει έως σήμερα «ενεργή» στα χαρτιά, με τους δύο αδελφούς να έχουν αποστασιοποιηθεί από τη διοίκηση εδώ και χρόνια και με την τελευταία εταιρική πράξη που αφορούσε την εκλογή νέου Δ.Σ. να χρονολογείται από το Νοέμβριο του 2016.

Στις 8 Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί να βγει στο σφυρί το εργοστάσιο της εταιρείας στην Ξάνθη, το οποίο είναι κλειστό και εγκαταλελειμμένο, με επισπεύδουσα την Τράπεζα Πειραιώς και με τιμή πρώτης προσφοράς 2.580.000 ευρώ.

Πρόκειται για «αυτοτελές και ανεξάρτητο αγροτεμάχιο, που βρίσκεται στην κτηματική περιοχή Γενισέας, στην περιφέρεια της ∆ημοτικής Ενότητας Βιστωνίδος, του ∆ήμου Αβδήρων, της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης, έκτασης αρχικά 64.900τ.μ., το οποίο πλέον και μετά τον αναδασμό των ετών 2003-2006 έχει έκταση 48.822,00τ.μ.».

Στο οικόπεδο υφίσταται βιομηχανικό κτίριο καλτσοποιϊας συνολικού εμβαδού 25.055,08 τ.μ., που περιλαμβάνει τους παρακάτω βοηθητικούς χώρους:

1) ένα φυλάκιο εισόδου, εμβαδού 18,00τ.μ.,

2) ένα χώρο γραφείων, εμβαδού 73,38τ.μ.,

3) μια ισόγεια αποθήκη δεξαμενής νερού, εμβαδού 206,85τ.μ.

4) ένα διώροφο βοηθητικό χώρο λεβητοστασίου (εγκατάσταση ατμολέβητα), εμβαδού 145,62τ.μ.,

5) μια κυλινδρική δεξαμενή υγραερίου, εμβαδού 12,39τ.μ.,

6) ένα οικίσκο, που αφορά τη δεξαμενή υγραερίου, εμβαδού 8,40τ.μ.,

7) μια υπαίθρια και υπόγεια δεξαμενή νερού, εμβαδού 99,27τ.μ.,

8) ένα οικίσκο, που αφορά τη δεξαμενή νερού, εμβαδού 15,10τ.μ.,

9) στέγαστρο στάθμευσης αυτοκινήτων, εμβαδού 4,66 τ.μ.

Κατά την αυτοψία διαπιστώθηκε ότι το βιομηχανικό συγκρότημα είναι εκτός λειτουργίας, ενώ όσον αφορά την κατάστασή του αναφέρεται ότι «οι περιμετρικοί τοίχοι πλήρωσης και η επικάλυψη είναι από πάνελ.

Από την μακροσκοπική παρατήρηση εκτιμάται ότι πρόκειται για βιομηχανικό συγκρότημα σύγχρονης αισθητικής, σχετικά καλής εξωτερικής κατάστασης αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αξιολογηθεί η κατάσταση συντήρησης εσωτερικά και η δυνατότητα άμεσης λειτουργίας του (κατάσταση ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων)». Αναφέρεται ακόμη ότι «παρόμοια κτήρια που βρίσκονται εκτός λειτουργίας απαξιώνονται γρήγορα λόγω της έλλειψης συντήρησης και των επιβαρύνσεων που επιδέχονται είτε από δυσμενή καιρικά φαινόμενα είτε από βανδαλισμούς».

Με βάση τα παραπάνω δεν υπάρχουν και πολλές προσδοκίες για την επιτυχή έκβαση αυτού του πλειστηριασμού καθώς, όπως καταγράφεται στην έκθεση εκτίμησης, «βρίσκεται σε περιοχή σε απόσταση περίπου 20 χλμ από την Ξάνθη που καλύπτεται κυρίως από καλλιεργήσιμες εκτάσεις ενώ υπάρχουν και ελάχιστα επαγγελματικά – βιοτεχνικά κτίρια τα οποία χωροθετούνται στα πρώτα ή δεύτερα από την επαρχιακή οδό αγροτεμάχια.

Προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης δεν υπάρχουν λόγω της οικοδομικής κρίσης».

Στα πλεονεκτήματα η πρόσβαση στο εθνικό οδικό δίκτυο μέσω κόμβου της Εγνατίας Οδού και στα μειονεκτήματα η απόσταση από τις υπηρεσίες. Κατά την έκθεση πάντως «δεν υπάρχει ούτε προσφορά αλλά ούτε και ζήτηση ανάλογων ακινήτων».

Όσο για τα βάρη που κουβαλάει το ακίνητο, καταμετρώνται 13 τουλάχιστον προσημειώσεις, υποθήκες και κατασχέσεις για χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε τράπεζες και το Δημόσιο. Αρκεί να αναφερθεί η αναγκαστική κατάσχεση υπέρ της Δ.Ο.Υ. Κέντρου Ελέγχου Μεγ. Επιχειρήσεων, για ποσό 50.874.431 ευρώ που έγινε τον Δεκέμβριο του 2016. Η τελευταία πάντως ήταν αυτή υπέρ της Τράπεζας Πειραιώς στις 28 Απριλίου 2021.

Sprider: Η αφετηρία της Sprider Stores

Στην πορεία της Sprider Stores εμπλέκονται δύο διαφορετικές επιχειρηματικές ιστορίες.

Η πρώτη αφορά την αφετηρία της καθώς η εταιρεία με την επωνυμία Σ. & Ν. Αργυρός Ο.Ε. ιδρύθηκε το 1971 από τους αδελφούς Αθανάσιο και Σπύρο Αργυρό, με κύριο αντικείμενο την παραγωγή και διανομή μαγιό και ειδών θαλάσσης.

Το 1978 αποχώρησε ο Αθανάσιος Αργυρός και από το 1982 που η εταιρεία μεταφέρθηκε από τον Άγιο Δημήτριο στο Ελληνικό, εξοπλίστηκε με τις πιο σύγχρονες μηχανές κοπής και ραφής υφασμάτων, έστησε δίκτυο χονδρικών πωλήσεων σε όλη την Ελλάδα και ξεκίνησε την εξαγωγική της δραστηριότητα σε Ευρώπη, Ασία, μέχρι και τις ΗΠΑ.

Το 1990 άρχισε τη λειτουργία του το πρώτο πρατήριο λιανικής, θέτοντας τα θεμέλια για τη δημιουργία της αλυσίδας Sprider Stores. Έκτοτε και μέχρι το 1999 ιδρύθηκαν 11 καταστήματα στην Αττική και την περιφέρεια.

Sprider: Ο Σάκης, ο Σάββας και η πορεία προς την κορυφή

Τότε ήταν που εισήλθαν στο σκηνικό οι αδελφοί Χατζηιωάννου εξαγοράζοντας το 80% της επιχείρησης. Μέχρι να φτάσουν εδώ, όμως, ο Σάκης και ο Σάββας Χατζηιωάννου είχαν διαγράψει τη δική τους επιχειρηματική διαδρομή που παραπέμπει εν πολλοίς σε σενάριο ταινίας του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Μια φτωχή οικογένεια που έζησε την ανέχεια και την ξενιτιά της δεκαετίας του ’50 και ο βιοπαλαιστής πατέρας τους που τα έδωσε όλα για να αγοράσει μια μηχανή για κάλτσες οι οποίες στη συνέχεια πωλούνταν στις λαϊκές αγορές ήταν η δική τους πρώτη εικόνα και επαφή με την αγορά και το επιχειρείν.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 η μικρή βιοτεχνία μετεγκαταστάθηκε στην Ξάνθη και αρκετά χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, τα ηνία πέρασαν στην επόμενη γενιά της οικογένειας.

Τα δύο αδέλφια έβαλαν φιλόδοξους στόχους και κυρίως διεύρυναν τους «ορίζοντές» τους. Έτσι, παράλληλα με το χτίσιμο, μέσω διαδοχικών εξαγορών, του «Ομίλου Χατζηιωάννου» πόνταραν και σε άλλες δραστηριότητες, όπως έδειξε αρχικά η εμπλοκή τους με την άδεια για το καζίνο της Ξάνθης στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και αργότερα με το ποδόσφαιρο, αλλά και με το Χρηματιστήριο τη «χρυσή εποχή» που κατέληξε στη μεγάλη «φούσκα»…

Σε αυτό το κρεσέντο επενδύσεων περιλαμβανόταν και η Sprider Stores που αποδείχθηκε η ορθότερη επιλογή τους.

Από την ώρα που την πήραν στα χέρια τους ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία μεγέθυνσης στο εσωτερικό και επέκτασης εκτός συνόρων, με απαραίτητο «σταθμό» την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο το 2004.

Κάπως έτσι κατάφεραν να χτίσουν την «μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική αλυσίδα οικονομικής μόδας», όπως την λάνσαραν, ανοίγοντας το ένα κατάστημα μετά το άλλο και επιστρατεύοντας μέχρι και σταρ πρώτης γραμμής για τις διαφημιστικές καμπάνιες τους.

Στο απόγειό της η Sprider Stores έφτασε να διαθέτει δίκτυο 114 καταστημάτων εκ των οποίων 88 στην Ελλάδα και άλλα 26 στα Βαλκάνια και να εμφανίζει τζίρους της τάξης των 160 εκατ. ευρώ.

Ακόμη κι όταν τα βαριά σύννεφα της οικονομικής κρίσης ήταν αντιληπτά από όλους, το 2008, εκείνοι επέμεναν στην υλοποίηση του επενδυτικού τους σχεδίου που προέβλεπε το άνοιγμα 35 νέων καταστημάτων…

Sprider: Το παραμύθι έκρυβε πολλούς… «δράκους»

Το παραμύθι που ζούσαν, όμως, οι αδελφοί Χατζηιωάννου έκρυβε πολλούς «δράκους» που δεν άργησαν να φανούν, καθώς όλο αυτό το success story βασίστηκε κυρίως σε δάνεια τα οποία είχαν εκτοξευθεί.

Όταν άρχισε η αντίστροφή μέτρηση ξεκίνησαν οι προσπάθειες «συμμαζέματος» με συνεχείς κινήσεις αναδιάρθρωσης και μείωσης του λειτουργικού κόστους, κλείσιμο μη αποδοτικών καταστημάτων εντός και εκτός Ελλάδας, πωλήσεις θυγατρικών, συμπίεση του περιθωρίου κέρδους, αλλά και αρκετές «περίεργες» πυρκαγιές.

Ως «αρχή του τέλους» θεωρείται η μεγάλη πυρκαγιά τον Φεβρουάριο του 2012 που κατέστρεψε τα κεντρικά γραφεία και τις αποθήκες της επιχείρησης στην Ανθούσα και ενώ είχαν προηγηθεί άλλες τρεις πυρκαγιές σε καταστήματα το 2004 και το 2008. Ακολούθησε η αίτηση προσφυγής στο άρθρο 99 για τη Sprider και τη μητρική «Χατζηιωάννου» τον Ιανουάριο του 2013, η οποία όμως απορρίφθηκε.

Αυτή η τελευταία πυρκαγιά, όπως φάνηκε, ήταν που τους «έκαψε» καθώς σε βάρος των ίδιων και άλλων μελών του Δ.Σ. ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για ηθική αυτουργία σε εμπρησμό και απάτη με κίνητρο, σύμφωνα με τις διώξεις, την είσπραξη των ασφάλιστρων ύψους 16 εκατ. ευρώ. Οι αδελφοί Χατζηιωάννου αρνήθηκαν κατηγορηματικά οποιαδήποτε εμπλοκή, ωστόσο η «κλεψύδρα» είχε οριστικά γυρίσει ανάποδα…

Sprider: Η βροντώδης πτώση και το λουκέτο

Το… ξήλωμα του πουλόβερ εξελίχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς. Μέσα στους 8 πρώτους μήνες του 2013 η εταιρεία αποσύρθηκε από αγορές του εξωτερικού και έκλεισε σωρηδόν καταστήματα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τον Αύγουστο να έχει απομείνει με μόλις 44 σημεία πώλησης.

Την 1η Οκτωβρίου 2013 ανακοινώθηκε το λουκέτο που οδήγησε στο ταμείο ανεργίας 890 υπαλλήλους με την εταιρεία να καταγράφει ζημιές και να κουβαλάει υποχρεώσεις ύψους 96,8 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 62 εκατ. ευρώ αφορούσαν τραπεζικά δάνεια.

Στα χρόνια που ακολούθησαν κυριάρχησαν τα σφυριά για ορισμένα από τα ακίνητα της εταιρείας, καθώς και για τα αποθέματά της που ξεπουλήθηκαν όσο όσο…

Έτσι, το τελευταίο επεισόδιο θα παιχτεί στις 8 Δεκεμβρίου, ρίχνοντας πιθανά και τους «τίτλους τέλους»…