Πίστευε ότι δεν θα πιαστεί ποτέ: Ο δολοφόνος του πιο γνωστού ανεξιχνίαστου εγκλήματος βρέθηκε 46 χρόνια μετά

Απονεμήθηκε δικαιοσύνη μετά από μισό αιώνα

Η περιγραφή των γεγονότων από τον νεαρό τότε Ρόντνι ΜακΚόι, αλλά και το σκηνικό και οι λεπτομέρειες που βγήκαν αργότερα στην επιφάνεια έμοιαζαν σαν σενάριο από δεκάδες ταινίες τρόμου. 

Εκείνος, ένα αστέρι της ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου του λυκείου Fort Worth του Τέξας, είχε συνοδεύσει το κορίτσι του την Κάρλα Γουόκερ, μαζορέτα της ομάδας σε χορό. 

Οι δυο τους συνέχισαν την μοιραία βραδιά της 20ής Σεπτεμβρίου 1974 καταλήγοντας στο σκοτεινό πάρκινγκ ενός κέντρου μπόουλινγκ… 

Μπορείτε να φανταστείτε τώρα πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα… Όπως ακριβώς συμβαίνει στα φιλμ αυτού του είδους, ένας άντρας εμφανίστηκε από το πουθενά, αιφνιδίασε τους δύο 17χρονους εφήβους και χτύπησε μέχρι αναισθησίας τον Ρόντνι. Όταν βρήκε ξανά τις αισθήσεις του διαπίστωσε έντρομος ότι το κορίτσι του δεν βρισκόταν στο αμάξι.

Οι έρευνες της αστυνομίας επικεντρώθηκαν αρχικά σε αυτόν, όμως μετά από 3 μέρες όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα της άτυχης γυναίκας, έγινε αντιληπτό ότι ο δολοφόνος ήταν ένα τέρας, με τις λεπτομέρειες να κάνουν τους ντεντέκτιβ να ανατριχιάσουν.

Το κορμί της ήταν πεταμένο σε ένα υπόνομο λες και επρόκειτο για κάποιο σκουπίδι. Η έκθεση του ιατροδικαστή συγκλόνισε τους πάντες. Η Κάρλα έφερε μώλωπες από χτυπήματα παντού. 

Ήταν ξεκάθαρο ότι για 48 ώρες είχε μετατραπεί σε αντικείμενο στα χέρια ενός αδίστακτου σαδιστή που αφού την βασάνισε και την βίασε κατ’ εξακολούθηση, στη συνέχεια την στραγγάλισε και τελικά την «ξεφορτώθηκε» όταν πλέον δεν είχε άλλη χρησιμότητα για εκείνον.

Παρά την τεράστια πίεση που ασκήθηκε από την τοπική κοινότητα λόγω του προφίλ του θύματος και την αναστάτωση από τις οικογένειες των φοιτητών της πόλης, αποτελέσματα δεν υπήρξαν. 

Η αστυνομία μπόρεσε να περιορίσει τη λίστα των υπόπτων της αναζητώντας τον ένοχο και τελικά επικέντρωσε την έρευνά της στον Γκλεν Σάμιουελ ΜακΚέρλι. Δυστυχώς, όμως, τα στοιχεία που είχε στην διάθεσή της δεν ήταν αρκετά. 

Για την ακρίβεια, το μόνο που φαινόταν να τον συνδέει με τον φόνο ήταν ένας γεμιστήρας από ένα 22άρι πιστόλι Ruger αφού είχε την κατοχή του ένα ίδιο όπλο. Στην ανάκριση επέμεινε στην αθωότητά του, δαχτυλικά αποτυπώματα δεν υπήρχαν, ενώ ούτε και ο Ρόντνι, το αγόρι της Κάρλα, μπόρεσε να τον αναγνωρίσει… 

Μοιραία η υπόθεση «πάγωσε», μπήκε στο αρχείο και στην μικρή κοινότητα της πόλης του Τέξας αρκετοί ήταν εκείνοι που έμειναν με την υποψία ότι ήταν ο ίδιος ο φίλος της που είχε αφαιρέσει την ζωή της και κατασκεύασε ένα βολικό για εκείνον σενάριο.

Χρειάστηκε να περάσουν 46 ολόκληρα χρόνια μέχρι να προχωρήσει αρκετά η τεχνολογία του dna ώστε να προχωρήσει η έρευνα. Στον φάκελο της Κάρλα Γουόκερ υπήρχαν ακόμη τα ρούχα που φορούσε εκείνο το βράδυ και στο σουτιέν είχε απομείνει γενετικό υλικό που σχεδόν για μισό αιώνα ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί. 

Η οικογένεια του θύματος ενημερώθηκε ότι ένα εργαστήριο ήταν σε θέση να προχωρήσει με μια πρωτοποριακή, αλλά ακριβή τεχνική ανάλυσης. Έφτασαν στο σημείο να οργανώσουν έρανο προκειμένου να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό και το αποτέλεσμα δικαίωσε τις θυσίες τους. 

Οι εργαστηριακές έρευνες αυτής της τεχνικής οδήγησαν στη σύνθεση του γενεαλογικού προφίλ του δολοφόνου και κατέληξε σε τρεις πιθανούς υπόπτους, οι οποίοι μοιράζονταν το μεγαλύτερο μέρος του γενετικού κώδικα που είχαν μπροστά τους. 

Ήταν τρία αδέρφια και συγκεκριμένα τα αδέλφια ΜακΚέρλι. Αμέσως σήμανε συναγερμός αφού ένας εξ αυτών, ο Γκλεν Σάμιουελ ήταν το βασικό πρόσωπο που είχαν εξετάσει πίσω στο 1974.

Μη μπορώντας να αποσπάσουν απευθείας δείγμα dna από τον ίδιο, αφού κάτι τέτοιο θα συνιστούσε παραβίαση του Συντάγματος, εξασφάλισαν ένταλμα για να ψάξουν τα σκουπίδια του. 

Από εκεί μπόρεσαν να αντλήσουν επαρκές γενετικό υλικό προκειμένου να υπάρξει η απαραίτητη σύγκριση και στη συνέχεια η ταυτοποίηση του ΜακΚέρλι ως ενόχου πέρα πάσης αμφιβολίας.

Αρχικά εκείνος επέμεινε στην αθωότητά του, αλλά πλέον το δικαστήριο είχε απτές αποδείξεις για το αντίθετο. Μάλιστα, η περίπτωσή του απέκτησε ιστορικό χαρακτήρα καθώς ήταν η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη τεχνική ανάλυσης dna έγινε αποδεκτή σε δικαστική αίθουσα, ανοίγοντας τον δρόμο για άλλες οικογένειες θυμάτων ανάλογων ανεξιχνίαστων υποθέσεων.

Έτσι η δίκη κράτησε μόλις 2 ημέρες. Ο 77χρονος –πια- δολοφόνος ομολόγησε την ενοχή του με αντάλλαγμα την αποφυγή της θανατικής ποινής και την μετατροπή της σε ισόβια. 

Ακόμη και σε αυτήν την προχωρημένη ηλικία ο ΜακΚέρλι θέλησε να συνεχίσει να ζει και να αναπνέει, έστω περνώντας τις μέρες που του απέμεναν να ζήσει μέσα σε ένα κελί. 

Μια «πολυτέλεια» που στέρησε ο ίδιος από το μόλις 17 ετών θύμα του πριν από 46 ολόκληρα χρόνια.

ΠΗΓΗ