«Το δίπτυχο κατεδάφιση-πράσινο μπορεί να αντικαταστήσει το παλιό τρίπτυχο απαλλοτρίωση-κατεδάφιση-ανασκαφές» - Αυτό που δεν μας κάνει γιατί να μην γίνει πράσινο;
Στην απελευθέρωση δημόσιου χώρου και πιθανές κατεδαφίσεις κτηρίων στην Αθήνα, αναφέρθηκε ο δήμαρχος της πρωτεύουσας Κώστας Μπακογιάννης.
Σε συνέντευξή του, στο «Βήμα της Κυριακής» και στο δημοσιογράφο Περικλή Δημητρολόπουλο ο κ. Μπακογιάννης δήλωσε πως «για να μην γίνει η Αθήνα η πίσω αυλή της ανάπτυξης, θα πρέπει να τολμήσει ακόμη και να γκρεμίσει.»
«Το δικό της κεφάλαιο είναι η απελευθέρωση του δημόσιου χώρου, το δικό της νόμισμα είναι το τετραγωνικό μέτρο» απαντάει ο Κώστας Μπακογιάννης στο ερώτημα τι συνεπάγεται για την πρωτεύουσα η ψηφιοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας.
Ο δήμαρχος Αθηναίων σχολιάζει πως η απελευθέρωση δημόσιου χώρου είναι και για την Αθήνα, όπως σε όλες τις μεγάλες πόλεις, το ζητούμενο επισημαίνοντας ότι θεωρεί «χρυσή ευκαιρία» την εξαγγελία για κυβερνητικό πάρκο με τη μεταφορά υπουργείων και κυβερνητικών υπηρεσιών στο παλιό εργοστάσιο της Πυρκάλ.
«Είμαστε σε μια ευτυχή συγκυρία. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια υπάρχει ένα τρομερό επενδυτικό ενδιαφέρον για την πόλη» τονίζει ο Κώστας Μπακογιάννης και αναφέρεται στις επιλογές που υπάρχουν σε σχέση με το απόθεμα κτιρίων χωρίς χρήση που θα προκύψουν μετά την υλοποίηση του σχεδίου.
«Μια επιλογή» είναι αναφέρει, «να αξιολογηθούν εμπορικά προς όφελος του ελληνικού δημοσίου. Μια δεύτερη είναι να αποδοθούν για πολιτιστικές χρήσεις, μια τρίτη η κοινωνική κατοικία, που δεν πρέπει να συγχέεται με τις εργατικές πολυκατοικίες. Μια άλλη επιλογή όμως είναι κάποια αυτά, που δεν έχουν αρχιτεκτονική αξία, να κατεδαφιστούν».
Στις ενστάσεις, για το αν είναι σωστό μια πόλη «να χάνει τα ιστορικά της τεκμήρια» ο Δήμαρχος Αθηναίων επιμένει στο διαχωρισμό με βάση την αρχιτεκτονική αξία και ανατρέχει στον Γιάννη Τσαρούχη.
«Ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε πως η μεγαλύτερη συνεισφορά που μπορεί να κάνει κάποιος στην Αθήνα δεν είναι να χτίσει αλλά να γκρεμίσει. Προφανώς το να έρθει το ελληνικό δημόσιο και να αγοράσει κτίρια και να τα γκρεμίσει είναι πάρα πολύ δύσκολο και πάρα πολύ ακριβό. Εάν το ελληνικό δημόσιο έχει την τύχη να διαθέτει δεκάδες κτίρια στην Αθήνα με μηδαμινή αρχιτεκτονική και ιστορική αξία, που μπορούν να γκρεμιστούν και να κερδίσουμε σε ελεύθερο χώρο, τότε μιλάμε για μία παρέμβαση που είναι αντίστοιχης σημασίας με αυτής της σύνδεσης του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Μουσείο της Ακρόπολης».
Σύμφωνα με τον δήμαρχο Αθηναίων, το δίπτυχο κατεδάφιση - πράσινο μπορεί να αντικαταστήσει το παλιό τρίπτυχο απαλλοτρίωση - κατεδάφιση - ανασκαφές.
«Αυτό που δεν μας κάνει γιατί να μην γκρεμιστεί και να γίνει πράσινο; Δεν είναι τόσο μακρόπνοο, ούτε τόσο ουτοπικό ούτε τόσο δύσκολο όσο φανταζόμαστε» λέει στη συνέντευξη και προσθέτει: «Έχω πειστεί, βλέποντας πού βρισκόμασταν πριν από δέκα χρόνια και πού θα βρισκόμαστε τα επόμενα δέκα, ότι η επόμενη δεκαετία θα κρίνει το μέλλον της πόλης».
Ο κ. Μπακογιάννης, περιγράφει επίσης, τον «τριπλό στόχο» της Αθήνας να αποτραπεί η ερημοποίηση και να επιστρέψουν οι κάτοικοι. Όπως υπογραμμίζει, πρώτος στόχος είναι η απελευθέρωση δημόσιου χώρου. Δεύτερος, η βιώσιμη κινητικότητα, και τρίτος η διατήρηση των μεικτών χρήσεων, υπογραμμίζοντας ότι ο αστικός ιστός της Αθήνας - που αποτελείται από 129 γειτονιές «πρέπει να αλλάξει χωρίς όμως να χάσει την ψυχή του».
Όπως λέει ο δήμαρχος, στόχος είναι η «επανακατοίκηση του κέντρου της πόλης» και η αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων στις γειτονιές.
Τέλος, ο δήμαρχος Αθηναίων, αναφέρει ότι η σύνδεση του Αρχαιολογικού Μουσείου με το Μουσείο της Ακρόπολης - η ιδέα που έριξε στο δημόσιο διάλογο το 1982 ο Αντώνης Τρίτσης - έχει δρομολογηθεί, μέσα από την ανάπλαση της Ομόνοιας, τα έργα στην κάτω πλατεία Συντάγματος και τις εργασίες στην Πανεπιστημίου που αρχίζουν σε λίγες μέρες. Το σχέδιο, τονίζει, θα ολοκληρωθεί με τη σύνδεση της Πατησίων με την Ομόνοια και του Συντάγματος με την Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Με πληροφορίες Βήμα και ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.