«Άγριες μέλισσες»: Όταν η καλή τηλεόραση εκδικείται

Αν ένας σεναριογράφος έφερνε πριν από 2 χρόνια στα γραφεία του ΑΝΤ1 μια ιστορία που εξελίσσεται στην επταετία της χούντας και περιγράφει σκηνές βασανισμών και εκτελέσεις, θα του έδειχναν ακαριαία την πόρτα της εξόδου.

Η τεράστια επιτυχία της σειράς, όμως, ανάγκασε φέτος ένα μεγάλο συστημικό Μέσο να προβάλλει μια σειρά επεισοδίων με ξεκάθαρο αντιφασιστικό μήνυμα και να πει κι ευχαριστώ. 

Ο δάσκαλος του χωριού, Λάμπρος, συλλαμβάνεται από το χουντικό καθεστώς και βασανίζεται μαζί με άλλους δύο συγχωριανούς του. Κατηγορούνται ως μέλη μιας ακροαριστερής οργάνωσης, με την οποία ωστόσο δεν έχουν ανάμιξη - είναι αθώοι. Τους χτυπούν και τους κάνουν φάλαγγα. Έπειτα τους πετούν, πολύ άσχημα χτυπημένους, σε ένα κελί.

Στο προηγούμενο επεισόδιο από αυτό, ασφαλίτες εκτελούν εν ψυχρώ τρία μέλη της οργάνωσης που κρύβονταν στο ίδιο κρησφύγετο με τον Λάμπρο και τους δύο συγχωριανούς του και στη συνέχεια τους θάβουν για να εξαφανίσουν τα ίχνη τους.

Θα μου πεις, σιγά το πράγμα. Έγιναν πολλά επί χούντας. Τα ξέραμε, δεν ήρθε τώρα ο τρίτος κύκλος των «Μελισσών» να μας τα μάθει. Σε μένα και σε σένα μπορεί όχι, θα σου απαντήσω. Στα χιλιάδες νέα κορίτσια και αγόρια που παρακολουθούν φανατικά τη σειρά, όμως;

Και μόνο το γεγονός, όμως, ότι σε επικίνδυνους καιρούς για τη δημοκρατία μία τηλεοπτική σειρά -πόσο μάλλον η πιο επιτυχημένη των δύο τελευταίων χρόνων, δίνει τροφή για σκέψη σε χιλιάδες, άλλοι να μάθουν και άλλοι να μην ξεχάσουν, τι ήταν η χούντα και ποιες ήταν οι μέθοδοί της, δεν είναι κάτι;

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω ότι οι - πολύ άξιοι- σεναριογράφοι της σειράς, Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρος Καλκόβαλης, έβαλαν σκοπό της ζωής τους την ιστορική επιμόρφωση των τηλεθεατών. 

Τις ζωές των ηρώων τους καταγράφουν στα χρόνια της δικτατορίας, φτιάχνοντας πειστικές ιστορίες για το ποια τύχη θα είχε ο καθένας από αυτούς και ποια στάση πιθανόν θα κρατούσε απέναντι στο καθεστώς, ανάλογα με τις αρχές και τον χαρακτήρα του - και ευτυχώς έχουν στη διάθεσή τους ένα καταπληκτικό καστ ηθοποιών που χρωματίζει θαυμάσια την κάθε ιστορία από αυτές.

Τώρα, για τους ιθύνοντες του ΑΝΤ1, εκεί τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Η μόνη ιδεολογία ήταν, είναι και θα είναι το χρήμα. Τουτέστιν, όπου γης και πατρίς. 

Με τους «λύκους» στα δελτία ειδήσεων των 18:45, με τις «μέλισσες» στις 22:00.

Και όχι, οι σκηνές των βασανισμών δεν παραείναι σκληρές. Σκληρή είναι η πραγματικότητα που αναπαριστούν και ευτυχώς που ο ευφυής σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος και οι συνεργάτες του απέφυγαν τις τηλεοπτικές «στρογγυλεύσεις».

 Όσο για μένα ως τηλεθεατή -γιατί ναι, τις «Άγριες μέλισσες» τις παρακολουθώ και καμαρώνω γι’ αυτό- μου προκαλεί τεράστια ανακούφιση το γεγονός ότι χιλιάδες άλλοι μαζί μου εισπράττουν σε ένα ρεαλιστικό βαθμό τη βιαιότητα και τη χυδαιότητα του φασισμού και των μεθόδων του.

ΠΗΓΗ * Η φωτογραφία και τα στιμιότυπα των δημοσιεύσεων αντλήθηκαν από τη σελίδα Άγριες Μέλισσες Fan Club.