Μαρινέλλα: οι άγνωστες πτυχές της ζωής της οι γάμοι και τα διαζύγια

Έχει γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη το 1938 και το πραγματικό της όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου. Οι γονείς της έχουν ποντιακές ρίζες και καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τα υπόλοιπα τρία μεγαλύτερα αδέρφια της οικογένειας, ενώ όλοι σχεδόν είχαν έφεση στο τραγούδι. Από μικρή δεν μπορούσε να σταματήσει να τραγουδά, ενώ είχε μεγάλη αδυναμία στα τραγούδια της Σοφίας Βέμπο.

Μόλις στα τέσσερα της χρόνια συμμετέχει σε ραδιοφωνική εκπομπή ενώ στα δώδεκα της χρόνια σε μια διαφήμιση στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν ενηλικιωθέι, στα 17 της χρόνια, ακολούθησε ως ηθοποιός το θίασο της Μαίρης Λωράνς όπου έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Δίπλα της, οι ανερχόμενοι τότε ηθοποιοί Κώστας Βουτσάς και Μάρθα Καραγιάννη, αλλά και η Σόνια Δήμου, ο Γιάννης Τζαννετάκος και η χορεύτρια Ντέπυ Φιλοσόφου. Όταν αρρώστησε η πρωταγωνίστρια της παράστασης, η Μαίρη Λωράνς της πρότεινε να πει δύο τραγούδια, κερδίζοντας το κοινό και το χειροκρότημα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, δίνει όλη της την προσοχή στο τραγούδι.

Από το 1957, χρονιά που ξεκινά και η επαγγελματική της καριέρα, έχει κυκλοφορήσει 66 προσωπικά άλμπουμ τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Ο Τόλης Χάρμας ήταν αυτός που της έδωσε το καλλιτεχνικό όνομα "Μαρινέλλα", εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι του. Στο κέντρο "Πανόραμα" όπου ξεκίνησε η μεγάλη της καριέρα δούλευε και ο Στέλιος Ζαφειρίου. Ένα βράδυ, ο Στέλιος Καζαντζίδης επισκέπτεται το κέντρο για να τον ακούσει. Είναι η στιγμή που γίνεται η γνωρίμια τους και ανακαλύπτουν ότι και οι δύο αγαπούν πολύ τη θάλασσα και το ψάρεμα. Μέσα στη βάρκα του πατέρα της, της κάνει την πρόταση να γίνει το σεγκόντο του.

Μαρινέλλα

Ό,τι ακολούθησε ανήκει ήδη στην ιστορία. Πέρασαν μαζί οκτώ δημιουργικά χρόνια με ανοδική πορεία και για τους δύο και πολλές εμφανίσεις, ενώ η δόξα τους έφτασε μέχρι και το εξωτερικό, στην Αμερική και την Αυστραλία. Μερικά από τα τραγούδια που τους στιγματίζουν είναι τα «Νίτσα, Ελενίτσα» και «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ». Συνολικά συμμετείχαν μαζί σε 10 ελληνικές ταινίες.

Δέθηκαν και ερωτικά και με τα δεσμά του γάμου στις 7 Μαΐου του 1964 με κουμπάρους την Πόλυ Πάνου και τον Στέλιο Πελαγίδη. Ο γάμος τους όμως δεν κράτησε πολύ, αφού χώρισαν δεκατρείς μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1965. Καλλιτεχνικά, συναντιούνται το 1968 για τελευταία φορά ηχογραφώντας από κοινού δίσκο.
Η Μαρινέλλα πληγώνεται αλλά συνεχίζει την πετυχημένη της πορεία σε μια εποχή δύσκολη γενικά για τις γυναίκες, πόσο μάλλον στο χώρο του τραγουδιού. Στην σόλο καριέρα της την βοηθά πρώτα ο Γιώργος Κατσαρός, ενώ στη συνέχεια και οι Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Άγγελος Σέμπος και ο Μίμης Πλέσσας.

Ενώ η καριέρα της βρισκόταν στα ύψη με πολλούς δίσκους και πετυχημένες εμφανίσεις σε συναυλίες, περιοδείες και ταινίες, το 1973 συγκλονίζει την κοινή γνώμη με τη γέννηση της Τζωρτζίνας. Πατέρας είναι ο πρωταθλητής ιππασίας Φρέντυ Σερπιέρης με τον οποίο είχε κρυφή σχέση.
Τον ίδιο χρόνο, παντρεύεται τον Τόλη Βοσκόπουλο. Τα δύο αυτά γεγονόταν έδωσαν μεγάλη τροφή για σχόλια στον Τύπο της εποχής. Με τον Βοσκόπουλο έκαναν εμφανίσεις στο κέντρο "Νεράιδα", ενώ κυκλοφόρησαν και δύο μεγάλους δίσκους.

Ένα περιστατικό που σημάδεψε την κοινή ζωή τους ήταν όταν ένας άγνωστος άνδρας τους εκβίαζε με 300.000 δραχμές για να μην τους δολοφονήσει με υδροκυάνιο.

Ο γάμος τους έληξε το 1981 και γενικά συζητήθηκε πολύ. Ήταν και οι δύο άλλωστε μεγάλα ονόματα για να αφήσουν ανεπηρέαστα τα μέσα της εποχής.
Ήταν και η πρώτη καλλιτέχνις που εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό της Εurovision, μόλις το 1974 με το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού «Κρασί, θάλασσα και τ' αγόρι μου».

Aπό την λάμψη της πίστας, περνάει στις μπουάτ της Πλάκας, μια επιλογή που ξαφνιάζει αλλά που στο τέλος τη δικαιώνει. Κυρίως συνεργάζεται με τον τραγουδοποιό Κώστα Χατζή. Συνεχίζει τους δίσκους και τις εμφανίσεις, ενώ η εμφάνιση της στην Αυστραλία το 1981 χαρακτηρίζεται από τον αυστραλέζικος τύπο ως "Μαρινέλλα σημαίνει θρίαμβος".

Αντικατέστησε γρήγορα το μαύρο μαλλί της με το ξανθό και πρόσθεσε χορό και ζωντάνια στις εμφανίσεις της. Συνεργάζεται με όλα σχεδόν τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου όπως το Γιάννη Πάριο, τη Βίκυ Μοσχολιού, την Άννα Βίσση, την Κωνσταντίνα.

Το 1988  ήταν το πρόσωπο που πρωταγωνίστησε στην μετατροπή του ιστορικού κινηματογράφου "Rex" σε Music Hall. Άρθρα στον Τύπο της εποχής, έγραφαν το πώς με περισσότερα από 300,000,000 δραχμές, το καμένο "θλιβερό ερείπιο", μετετράπη σε θέατρο "με σκηνή μεγαλύτερη και από αυτήν της Όπερας του Παρισιού". Την καινούργια του εποχή εγκαινίασε η Μαρινέλλα -με την εικαστική προσφορά του Γιάννη Τσαρούχη- και ο Βασίλης Τσιβιλίκας, με ουσιαστικά μουσικοθεατρικές "ρεβύ" σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή.

Για την πορεία της στο εξωτερικό, οι New York Times είχαν αναφέρει το 2003: "Γήινη φωνή με μεγάλη γκάμα που συναρπάζει και εκφραστικότητα που ταιριάζει σε ντίβες του θεάτρου".

Μέχρι σήμερα, έχει χαραχτεί για πάντα στην μνήμη των Ελλήνων με τα τραγούδια της. Το 2009 αναδείχτηκε για τρίτη φορά ως "Eρμηνεύτρια της Χρονιάς" από το περιοδικό Life and Style.

Καυστικά είχε σχολιάσει πριν από περίπου ένα χρόνο σε συνέντευξή της το τι την ενοχλεί στην τηλεόραση: Βάζουν κάτι παιδάκια αμόρφωτα στα πάνελ που έχουν γνώμη και άποψη για όλα και για όλους…Εδώ καιγόμαστε και κάθονται και κρίνουν – ο Θεός να την κάνει κριτική αυτή! – την τάδε που φόρεσε το τάδε παπούτσι με το τάδε ρούχο. Ασε μας χρυσό μου, που έχεις και άποψη! Είναι ντροπή. Κρίνουν ανθρώπους που έχουν φάει τη ζωή τους στον χώρο, γιατί κράτησε τη λάθος τσάντα με το λάθος αξεσουάρ."

Με την κόρη της, Τζωρτζίνα. 

Δεν της αρέσει να ακούει μεγάλες δηλώσεις για την καριέρα της και αυτό αποδεικνύεται από τη δήλωση που είχε κάνει στο περιοδικό Omikron: "Ούτε μύθος είμαι, αγόρι μου, ούτε θρύλος. Σοβαρές κουβέντες είπαμε να πούμε. Αν ξεντυνόμασταν τώρα και μέναμε γυμνοί σ’ αυτό το δωμάτιο, ποιος θρύλος, ποιος μύθος; Μου λες; Άσε που το δικό σου σώμα είναι καλύτερο απ´ το δικό μου. Διαφορετικές δουλειές κάνουμε. Αυτό μόνο. Φρικάρω με τους τίτλους. Σχεδόν με προσβάλλουν. Όλοι ίσοι σ´ αυτή τη ζωή."

πηγή