Τι ήταν το «σίλφιο» στην αρχαιότητα;

Οι διατροφικές συνήθειες στην αρχαιότητα προφανώς δεν ήταν ίδιες με τις σημερινές. 
Μπαίνουμε λοιπόν στα «Μαγειρεία των αρχαίων» με την καθοδήγηση της δημοσιογράφου Μαρίας Θερμού και αυτή τη φορά γνωρίζουμε καλύτερα ένα από τα πιο αγαπημένα τους αρωματικά.


Αρωματικά φυτά και βότανα, εξωτικά μπαχαρικά, που έφταναν από την Ανατολή, από χώρες μακρινές και άγνωστες, μπορούσε να βρει ο Αθηναίος πολίτης στην αγορά της πόλης του. 

Παρ’ όλο που τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποιούνταν κυρίως για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες, αυτό δεν απαγόρευε τη χρήση τους – ή και την κατάχρησή τους – τόσο στη μαγειρική όσο και την παρασκευή οίνου. 

Πολύτιμο φυτό, που λάτρεψαν τόσο οι αρχαίοι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι, δυσεύρετο, αφού φύτρωνε μόνο στην Κυρηναϊκή και με τιμή υψηλή, το σίλφιο υπήρξε το αναντικατάστατο αρωματικό για κάθε σπουδαίο γεύμα. Σύμφωνα με τις περιγραφές του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη, εικάζεται ότι είχε μεγάλες ομοιότητες με το μάραθο και το σέλινο. 

Η κατάχρησή του ωστόσο από τους Ρωμαίους υπήρξε καταστροφική για το φυτό προκαλώντας την εξαφάνισή του ήδη από την αρχαιότητα.

πηγή