Κατηγορούν τους εαυτούς τους

Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής κάτι. Το δικονομικό μας σύστημα αναγνωρίζει σε κάθε πρόσωπο, 
που τελεί υπό κατηγορία, να αμύνεται, ακόμη και ξεπερνώντας καθιερωμένους κώδικες συμπεριφοράς ή παραβαίνοντας και διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.


Προφανώς δε, από αυτό τον κανόνα δεν εξαιρούνται ούτε τα πολιτικά πρόσωπα, που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 86, του Συντάγματος. Από κει και πέρα όμως, καλό θα είναι, μετά την επικράτηση πιο ψύχραιμων σκέψεων, αν όχι να αναθεωρήσουν- ορισμένοι τουλάχιστον, από τους εμπλεκόμενους στο περιώνυμο σκάνδαλο- ορισμένα στοιχεία της πρώτης αντίδρασης του, να αποσαφηνίσουν, τι ακριβώς ζητούν. 

Επί παραδείγματι: Να αλλάξει ή να καταργηθεί εντελώς το θεσμικό πλαίσιο, για τους λεγόμενους «προστατευόμενους μάρτυρες»; Αν δεν κάνουμε λάθος, το καθεστώς αυτό, θεσπίστηκε επί των ημερών τους και αξιοποιήθηκε  δεόντως, σε κρίσιμες δικαστικές υποθέσεις, με εμφανή πολιτική χροιά, όπως εκείνη της «17 ΝΟΕΜΒΡΗ», προπάντων δε αυτή της «Χρυσής Αυγής». 

Εάν η ανωνυμία, υπό τις εγγυήσεις, εννοείται,  της δικαστικής εξουσίας, είναι αποδεκτή στη μια περίπτωση, δε μπορεί να θεωρείται απαράδεκτη σε άλλη. Ειδικά δε, στην περίπτωση της νεοναζιστικής οργάνωσης, όχι μόνο δέχθηκαν ασμένως την πρακτική των «κουκουλοφόρων μαρτύρων» (αν θυμόμαστε καλά, υπουργός Δικαιοσύνης ήταν τότε ο Χαράλαμπος Αθανασίου), χωρίς να τίθεται υπό αίρεση, σε καμιά πτυχή της, ούτε ως προς την άρση της ανωνυμίας, αλλά ο τότε πρωθυπουργός, είχε φτάσει στο σημείο, να προαναγγέλλει προφυλακίσεις κατηγορουμένων. Τώρα διαμαρτύρονται γιατί αυτή η πρακτική, που τότε ενθέρμως υιοθετούσαν, τώρα στρέφεται εναντίον τους.

Δεν αναφερόμαστε δε μόνο στο καθεστώς «προστατευόμενου μάρτυρα», αλλά και στην τάση παρέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης, που αποτελούσε «εθνικό σπορ», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, Δημήτρης Βερβεσός. Για να μην πάμε πιο πίσω και θυμίσουμε τι έγινε στη διάρκεια του «βρόμικου 89», όπου ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, εξέδιδε και «γνωματεύσεις», περί του αν, φερ` ειπείν, η επιστολή που είχε στείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου στον ειδικό ανακριτή, συνιστούσε «απολογητικό υπόμνημα». Η για τις επισκέψεις, ενόσω διαρκούσε η «μητέρα των δικών», του τότε προέδρου  στο Μέγαρο Μαξίμου.

Εν πάση δε περιπτώσει, αν για τους εμπλεκόμενους, προέχει η υπεράσπιση του εαυτού τους, για τα κόμματα τίθενται πολύ πιο κρίσιμα ερωτήματα, στα οποία οφείλουν να δώσουν πειστικές απαντήσεις, δείχνοντας ότι έχουν διδαχθεί από το παρελθόν.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ

πηγή