Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος έζησε ο Σταμάτης Σπανουδάκης στην Κέρκυρα τον Αύγουστο

Έζησα το θαύμα. Στην Κέρκυρα πήγα σε αναπηρικό καροτσάκι και όρθιος έκανα τις πρόβες
" Ο γνωστός Έλληνας καλλιτέχνης εξομολογήθηκε πώς έζησε το θαύμα πριν λίγο καιρό στην Κέρκυρα όπου βρέθηκε, με αφορμή τη συναυλία της 9ης Αυγούστου, θρησκευτικού χαρακτήρα για τον εορτασμό από τα 300 χρόνια από το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου έσωσε την Κέρκυρα από τους Τούρκους.


Ο Σταμάτης Σπανουδάκης τους τελευταίους μήνες αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα και μετακινούνταν με καροτσάκι και ένα ταξίδι του στην Κέρκυρα και μετά από επίσκεψη στον Άγιο Σπυρίδωνα έγινε καλά.

Έζησα ή μάλλον ζήσαμε, την πρώτη μέρα της συναυλίας, σε μικρογραφία το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος (που έκανε 300 χρόνια πριν), εναντίον των Τούρκων. Την επόμενη μέρα ζήσαμε απλόχερα την αγάπη και την παρουσία του. Σε προσωπικό τώρα επίπεδο, πήγα στο νησί σε αναπηρικό καροτσάκι και όρθιος έκανα τις πρόβες. Ήμουνα στους σίφουνες και τις μπόρες, έκανα τη συναυλία όρθιος και είμαι ακόμα. 

Δόξα τω Θεώ.

Ότι σου συνέβη, είναι αυτό που λέμε «θαύμα»; Ναι. Αμήν και ναι. 

Πηγή: Secret 

Δείτε τι είχε γράψει στο facebook: 

«Η Κερκυρα κι' ο Άγιος Ήταν μία ακριβή εμπειρία, αυτή που έζησα-ζήσαμε, στην συναυλία της Κέρκυρας. Αρχίζω απ' τα δικά μου.  Ήμουν τρείς μήνες στο κρεβάττι με πόνους, χάπια, ενέσεις και δύο εγχειρήσεις και κάθε μέρα έλεγα: "Πώς να το αναβάλω, πώς να εκθέσω-απογοητεύσω τόσο κόσμο;".  Και μ' ένα "έχει ο Θεός και θα βοηθήσει ο Άγιος", καθισμένο σε αναπηρικό καροτσάκι με πήγαν με την βοήθεια του Γιώργου Βλάχου, σπίτι-αεροδρόμιο- αεροπλάνο- Κέρκυρα-ξενοδοχείο, όπου επιτέλους ξάπλωσα. Ευχαριστώ την Aegean το θαυμάσιο προσωπικό της, αλλά και τον πρόεδρό της Κο Βασιλάκη, γιατί έκαναν τα πάντα για νάμαι άνετα.  Έρχεται λοιπόν στο ξενοδοχείο ο Σπύρος Νίκας, οστεοπαθητικός, να με δεί, σταλμένος από την συμμαθήτρια και αγαπημένη φίλη μου, Μαρία Βούλγαρη. Παρόντες η κόρη του Πολύνα, η φίλη μας Ματούλα (Φυσικοθεραπεύτρια) και η Ντόρη. Με "πείραξε" αρκετή ώρα με τα χέρια του και μού λέει "σήκω". Γέλασα λίγο και μετά από αρκετά "σήκω", πήρα θάρρος, σηκώθηκα και πήγαμε βόλτα χωρίς μπαστούνι στούς διαδρόμους του ξενοδοχείου, με πόνο μεν, αλλά όρθιος.  Το περπάτημα στους σκοτεινούς διαδρόμους του ξενοδοχείου, μου φάνηκε σαν βόλτα σε ανθισμένους και μυρωδάτους κήπους. Τό ίδιο βράδυ έκανα την πρόβα με τους τεχνικούς, μουσικούς, διοργανωτές, την θαυμάσια χορωδία Κερκύρας με την γλυκειά μαέστρο της Χριστίνα Καλλιαρίδου και την άψογη και μετρημένη φιλαρμονική "Καποδίστριας" με τον ακριβό μαέστρο της Μιχάλη Μιχαλόπουλο, στό φρούριο όπου θα παίζαμε την άλλη μέρα.  Ήμουν 6 ώρες όρθιος. "Να το θαύμα του Άγιου Σπυρίδωνα" λέω μέσα μου. {Τί να πώ για τον πατέρα Θεμιστοκλή και τα "παιδιά" του, του οποίου οι προσευχές και η αγάπη, υλοποίησαν όλη αυτή την προσπάθεια. Νάναι καλά και κοντά στον Αγαπημένο πάντα. Μαζί και οι εθελοντές και οι ναυτοπρόσκοποι (Τέτοιος ήμουν κι' εγώ παιδί κι' όλο έκλαιγα και ζητούσα τη μαμά μου). Τίποτα το ομαδικό δεν μου αρέσει. Την ησυχία αγαπώ. Αλλά εκτιμώ και σέβομαι, όσους ομαδικά προσφέρουν.}