Τρούπις λέγεται το ρομπότ που έφτιαξε ο Δημήτρης Χατζής

Δημήτρης Χατζής: Το παιδί-θαύμα που έφτιαξε ρομπότ στο... δωμάτιό του [photos]

Στα 15 του χρόνια έχει τον δικό του... στρατιώτη, εμπνευσμένο από τον Storm Trooper, τον αγαπημένο ήρωα του Star Wars («Πόλεμος των Αστρων»), τον οποίο μάλιστα κατασκεύασε εξ ολοκλήρου μόνος του.

Ο Δημήτρης Χατζής, μαθητής της Α' Λυκείου από την Καβάλα, έχει στο εφηβικό του δωμάτιο ένα ανθρωποειδές ρομπότ, ύψους 1.85 μ., με το οποίο συνεννοείται σε άπταιστα Αγγλικά και μάλιστα ξόδεψε για να το δημιουργήσει κάτι λιγότερο από 500 €.

Του πήρε πάνω από έναν χρόνο για να σχεδιάσει τα κομμάτια του ρομπότ, που ονόμασε Troopy (Τρούπι), να τα εκτυπώσει στον επίσης δικής του κατασκευής 3D εκτυπωτή, να τα κολλήσει και να βρίσκεται σήμερα στην παγκόσμια λίστα των έξι κατασκευαστών του συγκεκριμένου τύπου ρομπότ, που ονομάζονται InMoov. Σημειώνεται ότι ανάμεσά τους δεν υπάρχει κανένας Αμερικανός, Ιάπωνας ή Κινέζος, παρότι αρκετοί ερευνητές από τις χώρες αυτές συμμετέχουν στο forum της ομάδας και προσπαθούν να φτιάξουν κάτι δικό τους.

Μέχρι σήμερα ρομποτικά ανθρωποειδή έχουν κατασκευάσει ο Δημήτρης Χατζής, δύο Ρώσοι, ένας Ιταλός, ένας Γερμανός και ο εμπνευστής του InMoov, ο Γάλλος γλύπτης, ερευνητής και σχεδιαστής Γκελ Λόνζεβιν. Ο τελευταίος ξεκίνησε τη σελίδα InMoov τον Ιανουάριο του 2012 με στόχο να βρει και άλλους και να φτιάξουν ένα ρομπότ σε φυσικό μέγεθος με τη βοήθεια 3D εκτυπωτή.

Eξι τέτοια ρομπότ υπάρχουν ήδη και η προσπάθεια συνεχίζεται. «Αγαπώ τη ρομποτική και τη μελετώ μέσω του Διαδικτύου, αφού δεν υπάρχουν ελληνικά εγχειρίδια. Θέλω όταν τελειώσω το σχολείο, να πάω στη Γερμανία και να σπουδάσω ρομποτική», λέει στο «Eθνος της Κυριακής» ο 15χρονος αριστούχος μαθητής του 5ου Γενικού Λυκείου Καβάλας.

Από μικρός στους υπολογιστές

Ο Δημήτρης Χατζής απέκτησε τον πρώτο υπολογιστή όταν ήταν μόλις 4 χρόνων. Ο πατέρας του, Γιώργος Χατζής, ηλεκτρολόγος-μηχανικός, υπάλληλος στον Δήμο Καβάλας, του εμφύσησε την αγάπη για τους υπολογιστές.

Παράλληλα η μητέρα του, Μελίνα Ευθυμιάδου, γερμανικής καταγωγής και καθηγήτρια Γερμανικών, του έμαθε Γερμανικά, τα οποία σήμερα μιλάει άπταιστα. 

Οπως και η αδερφή του Αννα-Μαρία, φοιτήτρια εδώ και λίγους μήνες στην Αρχιτεκτονική σε πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Στα 10 του χρόνια και ενώ πήγαινε στην Ε' τάξη του δημοτικού σχολείου είδε την αμερικανική ταινία του Σον Λεβί «Real Steel», με τους Χιου Τζάκμαν και Εβάντζελιν Λίλι. Ηταν μια... σχεδόν κοπιαρισμένη ταινία από τα «Ρόκι» του Σταλόνε, όπου ένας πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας αναλαμβάνει να «προπονεί» διάφορα ρομπότ για αγώνες μποξ. Και τότε αγάπησε τα ρομπότ.

  

Αρχισε να διαβάζει οτιδήποτε είχε σχέση με αυτά και να ψάχνει την επιστήμη της ρομποτικής. «Μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Από τα πιο απλά, όπως να βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού, μέχρι τα πιο σοβαρά, όπως να φανούν πολύτιμοι σύμμαχοι στην ιατρική, τη μηχανολογία, σε άλλες επιστήμες», όπως μας εξηγεί.

Πριν από 2-3 χρόνια αποφάσισε να αποκτήσει έναν 3D εκτυπωτή, 

αλλά ήθελε να είναι? στα μέτρα του και να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του. Στην αγορά δεν βρήκε κάτι που να του αρέσει και έτσι σκέφτηκε να τον φτιάξει μόνος του. Μετασκεύασε έναν απλό εκτυπωτή, αγοράζοντας εξαρτήματα και ανταλλακτικά από το εξωτερικό μέσω του Διαδικτύου. Και πέρυσι ολοκλήρωσε τον πρώτο εξ ολοκλήρου δικής του κατασκευής 3D εκτυπωτή με εξαρτήματα που προμηθεύτηκε από την Ολλανδία.

Επιστράτευσε παππούδες

Μετά ήρθε η ώρα της αγοράς του πολυμερούς πλαστικού ABS. Χρειάστηκε περίπου 10 κιλά ή πάνω από 1 χλμ. και... επιστράτευσε παππούδες και γιαγιάδες για να συγκεντρώσει τα 500 €.

Οταν προμηθεύτηκε το υλικό, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Του πήρε έναν χρόνο, αφιέρωνε πάνω από 4 ώρες καθημερινά, κυρίως τις βραδινές ώρες, όταν τελείωνε τα μαθήματά του. Εκτύπωσε 475 κομμάτια, τα κόλλησε προσεχτικά και έστησε τον Τρούπι.

Πριν από λίγες μέρες τον πήρε από το χέρι (σ.σ.: ο Τρούπι, όπως και όλα τα ρομπότ InMoov, δεν έχουν πόδια, από τη μέση και κάτω είναι πλαστικές κούκλες) και τον πήγε στο 6ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής, το οποίο διοργάνωσε το ΤΕΙ Καβάλας, το Επιμελητήριο της πόλης και η Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης.

Και όπως και πέρυσι με τον 3D εκτυπωτή, κατέπληξε τα πλήθη και ενώπιον συμμαθητών του και σπουδαστών του ΤΕΙ ανέπτυξε την ιδέα του και έδειξε τι μπορεί να κάνει το ρομπότ.

«Το έχω στο δωμάτιό μου και προσπαθώ να το βελτιώσω. Ηδη συζητάμε με τους άλλους σχεδιαστές στο forum του InMoov για το πώς θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε αυτά τα ανθρωποειδή ρομπότ. Αρχικά πρέπει να ολοκληρώσουμε το σώμα τους, γιατί τώρα είναι μέχρι τη μέση.

Πρέπει να τα στήσουμε κανονικά, ενώ θα βελτιώσουμε και το λογισμικό τους. Προς το παρόν όλα τα ρομπότ μιλούν Αγγλικά και κάνουν συγκεκριμένες κινήσεις. Στο μέλλον ίσως γίνουν πιο αυτόνομα, ο καθένας βάζει την έμπνευσή του, την ιδέα του, τη δικιά του πινελιά», μας λέει ο νεαρός ερευνητής.

Ανταλλάσσει απόψεις και ιδέες με άλλους κατασκευαστές

Η μέρα του Δημήτρη Χατζή δεν έχει μόνο διάβασμα, υπολογιστές και κατασκευές ρομπότ. Παίζει εδώ και 9 χρόνια ποδό­σφαι­ρο, βγαίνει έξω με τους φίλους του, ετοιμάζεται για εξετάσεις στα Αγγλικά -φέτος παίρνει το Proficiency- και κάνει τις βόλτες του στην Καβάλα.

Αρκετά βράδια, ωστόσο, τα περνά στο forum του ΙnΜοοv με τους άλλους κατασκευαστές και ανταλλάσσουν ιδέες για το πώς θα βελτιώσουν τα δημιουργήματά τους. Νιώθει ισότιμο μέλος μιας εξελιγμένης τεχνολογικής παρέας, όπου ο καθένας προσθέτει μια πρωτοποριακή ιδέα, πολλοί που το... ψάχνουν το θέμα αναφέρουν τι εξελίξεις υπάρχουν, κάποιοι βρίσκουν διαγωνισμούς και πρότζεκτ για να πάρουν μέρος, γενικά μαθαίνει εύκολα και γρήγορα τι κυκλοφορεί στον τομέα της ρομποτικής. Και χαίρεται σαν μικρό παιδί -άλλωστε παιδί είναι ακόμη- όταν τον αποθεώνουν για κάτι που λέει ή προτείνει, για τον επιπλέον λόγο πως όλοι ξέρουν ότι είναι μόλις 15 χρόνων και ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας.

«Να μας φέρει καφέ ο Τρούπι»

«Φυσικό είναι οι φίλοι μου να με πειράζουν. Ειδικά όταν έρχονται σπίτι και κάθονται στο δωμάτιο, όπου είναι και ο Τρούπι, δεν λείπουν τα αστεία. Μου λένε "να μας φέρει καφέ ο Τρούπι", "να μας δώσει κανένα SOS στα μαθήματα", "να βάλει γκολ για να μην τρέχουμε εμείς". Αλλά ταυτόχρονα είναι υπερήφανοι για μένα και καμαρώνουν που τα καταφέρνω τόσο καλά», προσθέτει.

Oσο για το μέλλον του, το έχει ήδη ονειρευτεί. Θέλει να σπουδάσει στη Γερμανία ρομποτική και μηχανολογία και θεωρεί πιθανό το να μείνει εκεί. Να δουλεύει σε μια μεγάλη βιομηχανία ως μηχανικός και παράλληλα να ασχολείται με τα ρομπότ. «Είναι νωρίς ακόμη για να πω αν θα μείνω στη Γερμανία ή θα επιστρέ­ψω στην Ελλάδα. Θέλω, όμως, πολύ να σπουδάσω εκεί μηχανολογία και ρομπο­τική», λέει με την αφέλεια των 15 του χρόνων.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

πηγή