ΙΟΛΑΣ ο γιός του σατανά έτσι ξεκινάει το δημοσίευμα του Δημήτρη Λυμπερόπουλου για τον Κωνσταντίνο Κουτσούδη για πόλους Αλέξανδρο Ιόλα
Θα κάνω μερικές αναρτήσεις για τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Κουτσούδη που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και έκανε διεθνή καριέρα χορευτή και συλλέκτη έργων τέχνης με το όνομα Αλέξανδρος Ιόλας. Το όνομα Ιόλας το είχε πάρει από τον οινοχόο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που κάποιοι ερευνητές έλεγαν ότι τον είχε δηλητηριάσει...
Τον είχα ρωτήσει σχετικά και μου είχε πει ότι στη ζωή του αποκτούσε ότι του άρεσε και γιατί όχι και ένα όνομα... Αργότερα θα σας εξιστορήσω την συμβουλή του να ασχοληθώ με την ζωγραφική στο στιλ που θα μου υποδείξει, να με μανατζάρει και να πουλάμε πίνακες στους νεόπλουτους.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ως Κωνσταντίνος Κουτσούδης, από ευκατάστατη οικογένεια βαμβακεμπόρων.
Είχε κλίση στις τέχνες και το 1927 εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου συναναστρέφεται με τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής. Εκεί ξεκινάει τα πρώτα του μαθήματα στο χορό και τη μουσική.
Το 1931 πάει στο Βερολίνο και αφιερώνεται στις σπουδές χορού, γνωρίζεται με προσωπικότητες του χώρου όπως η Kyra Nijinsky, κόρη του διάσημου χορευτή, και δύο χρόνια αργότερα, το 1933, υποχρεώνεται λόγω του ναζισμού να εγκαταλείψει τη Γερμανία.
Το 1931 πάει στο Βερολίνο και αφιερώνεται στις σπουδές χορού, γνωρίζεται με προσωπικότητες του χώρου όπως η Kyra Nijinsky, κόρη του διάσημου χορευτή, και δύο χρόνια αργότερα, το 1933, υποχρεώνεται λόγω του ναζισμού να εγκαταλείψει τη Γερμανία.
Μετακομίζει στο Παρίσι, όπου συνεχίζει με επιτυχία τη χορευτική του καριέρα και έρχεται σε στενή επαφή και με εικαστικούς καλλιτέχνες Ποζάρει και ως μοντέλο στους ζωγράφους Ραούλ Ντιφύ, Τζόρτζιο ντε Κίρικο και Χέρμπερτ Λιστ.
Το 1930 πέι στη Νέα Υόρκη, γίνεται κορυφαίος χορευτής στη νεοσύστατη "Ballet Theatre Company" και συνεργάζεται ως χορευτής με τον Τζορτζ Μπαλανσίν, την Υβόν Γκεόργκι. Αργότερα αναλαμβάνει τη διεύθυνση των μπαλέτων του Μαρκησίου de Cuevas. Επιδιώκει να φέρει σε συνεργασία τον de Cuevas με τους Μπαλανσίν, Προκόφιεφ, Ιγκόρ Στραβίνσκι κ.α.
Το οξυδερκές σατανικό μυαλό του ονειρεύεται πράματα και θαύματα για τον εαυτό του.
Η ομοφυλοφιλία, το χασίσι, το πιοτό, ο χορός της κοιλιάς ευδοκιμούσαν όχι μόνο στα χαμαιτυπεία και στα καφέ σαντάν, αλλά και στα μέγαρα και στα παλάτια... Το τέλος τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας διαγραφότανε πανομοιότυπα φιλήδονο με εκείνο της Ρωμαϊκής...
Ένας Αλεξανδρινός γείτονας του μεγαλύτερου στα χρόνια
Ιόλα - Κουτσούδη, θυμάται:- Ο Λάκης -έτσι τον φωνάζαμε- γεννήθηκε στην πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα.
Οταν εγώ πρωτοπήγαινα στο Δημοτικό, εκείνος τέλειωνε την έκτη τάξη. Ηταν ένα από τα πιο όμορφα φιλήδονα αγόρια που είδα ποτέ. Εμείς οι μικρότεροι τον θαυμάζαμε, αλλά όταν μεγάλωσα αρκετά κατάλαβα πως οι περισσότεροι τον ζήλεύαμε.
Χωρίς να 'ναι ψηλός, με μακριά πόδια, περπατούσε χαριτωμένα και δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Για μένα, που τον θυμάμαζα, έτσι πρέπει να΄μοιαζε ο νεαρός ήρωας του Τόμας Μαν στο «Θάνατο στη Βενετία».
Ο συνομιλητής μου -ξεπεσμένο απομεινάρι της Αλεξάνδρειας των Μπενάκηδων, των Αβέρωφ και Σαρπάκηδων- δεν θέλει να γράψω το ονομά του, γιατί σπατάλησε τον πλούτο του στα γλέντια στο σεξ και στον τζόγο και δεν του αρέσει να τον πούνε υποτιμητή κριτή της ζωής των άλλων.
Επιμένω, λόγω φιλίας, να μου μιλήσει για εφηβικά χρόνια του κ. Ιόλα. Χαμογελάει:
- Επειδή έχω κι εγώ καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, θα στα πω όπως έχουνε περάσει οι αναμνήσεις μου μέσα από το χωνευτήρι της καλλιέργειας στις βιβλιοθήκες, τα μουσεία, αλλά και τα γυμναστήρια και στα σαλόνια...
Πρέπει να ξέρετε ότι όταν η Αθήνα ήταν ακόμη χωριό, η Αλεξάνδρεια κόμπαζε ως κοσμοπολίτικο κέντρο του πλούτου, της ομορφιάς, της τέχνης, του αθλητισμού, για το ευρωπαϊκό χτοιχείο της...
Οπως όλοι οι νέοι, έτσι κι ο Ιόλας -δυσκολεύομαι να συνταυτίσω αυτό το όνομα με το πραγματικό του- γύμναζε το πνεύμα του και το κορμί του και μπορώ να πω ότι δεν ήταν μόνο καλός αθλητής. Μιλάει άπταιστα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά κι αραβικά.
Και συνεχίζει με θαυμασμό :- Ηταν ένα μείγμα ρεαλιστή κι ονειροπαρμένου, που ενώ οι συμμαθητές μας μπροστά στην πυραμίδα του Χέοπα θαυμάζανε την κορυφή της, αυτός τρυπούσε με το βλέμμα τους ανήλιαγους βασιλικούς θαλάμους της. Εκεί μέσα φανταζόταν αμύθητους θησαυρούς τέχνης και χλιδής...
Ο Ιόλας είχε καλλιτεχνικές τάσεις, αλλά δεν είχε ταλέντο να γράψει, να ζωγραφίσει, να παραστήσει, το θαυμάσιο όμως ανάλαφρο σώμα του βρήκε διέξοδο στο χορό, που εκείνη την εποχή ήταν συνώνυμο της ομοφυλοφιλίας.
Έτσι χάσαμε τον Λάκη από την Αλεξάνδρεια που έψαχνε σαν Νιζίνσκι ένα Ντιαγκίλεφ για να τον αναδείξει...
- Και δεν τον ξαναείδατε;
- Οχι. Μόνο είχα ακούσει, ότι έχοντας μαζί του την πανέμορφη αδελφή του, που παντρεύτηκε τον μαρκήσιο Ντε Κουέβας, έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής των ομώνυμων φημισμένων μπαλέτων.
πηγή
Το 1930 πέι στη Νέα Υόρκη, γίνεται κορυφαίος χορευτής στη νεοσύστατη "Ballet Theatre Company" και συνεργάζεται ως χορευτής με τον Τζορτζ Μπαλανσίν, την Υβόν Γκεόργκι. Αργότερα αναλαμβάνει τη διεύθυνση των μπαλέτων του Μαρκησίου de Cuevas. Επιδιώκει να φέρει σε συνεργασία τον de Cuevas με τους Μπαλανσίν, Προκόφιεφ, Ιγκόρ Στραβίνσκι κ.α.
Το οξυδερκές σατανικό μυαλό του ονειρεύεται πράματα και θαύματα για τον εαυτό του.
Αλεξανδρινός γείτονάς του περιγράφει τον νεαρό Ιόλα
Ο Αλέξανδρος Ιόλας πασίγνωστος συλλέκτης, όχι μόνο έργων τέχνης αλλά και εφήβων φίλων, έγινε ξαφνικά πρωτοσέλιδο σκάνδαλο στις εφημερίδες...
Ενας πρώην φίλος του, τραβεστί της Λεωφόρου Συγγρού, τον έστειλε στον ανακριτή. Μαζί του κι άλλα πρόσωπα της υψηλής λεγομένης, των VIP κοινωνίας, που θυμίζει Λονδίνο του ΄Οσκαρ Ουάιλντ και Αλεξάνδρεια του Καβάφη...
Μετά το στίγμα του Εϊτζ, το σύνδρομο της ομοφυλοφιλίας δεν οδηγεί μόνο στο θάνατο, αλλά και στα δικαστήρια...
Σε αυτό το ρεπορτάζ θα ασχοληθούμε όχι με τις κατηγορίες ενός ασήμαντου που μισεί θανάσιμα τον επιτυχημένο αλλά με τον άνθρωπο που μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη, των Βρετανών και των Πασάδων.
Αλλά και που έζησε έντονα όχι μόνο στα σαλόνια, αλλά και στον υπόκοσμο... Γιατί η καπατσοσύνη και το βίτσιο ανθεί και στα δύο...
Η Αλεξάνδρεια του Καβάφη τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας, τότε που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ιόλας, είχε Βρετανούς αφέντες και πασάδες συνεργάτες τους. Στους κοιτώνες και στους οντάδες τους, όπου τους σέρβιραν οδαλίσκες και παιδόπουλα, τρυγούσαν τον έρωτα ανάμεσα σε αναθυμιάσεις ναργιλέδων... 
Ενας πρώην φίλος του, τραβεστί της Λεωφόρου Συγγρού, τον έστειλε στον ανακριτή. Μαζί του κι άλλα πρόσωπα της υψηλής λεγομένης, των VIP κοινωνίας, που θυμίζει Λονδίνο του ΄Οσκαρ Ουάιλντ και Αλεξάνδρεια του Καβάφη...
Μετά το στίγμα του Εϊτζ, το σύνδρομο της ομοφυλοφιλίας δεν οδηγεί μόνο στο θάνατο, αλλά και στα δικαστήρια...
Σε αυτό το ρεπορτάζ θα ασχοληθούμε όχι με τις κατηγορίες ενός ασήμαντου που μισεί θανάσιμα τον επιτυχημένο αλλά με τον άνθρωπο που μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια του Καβάφη, των Βρετανών και των Πασάδων.
Αλλά και που έζησε έντονα όχι μόνο στα σαλόνια, αλλά και στον υπόκοσμο... Γιατί η καπατσοσύνη και το βίτσιο ανθεί και στα δύο...
Η ομοφυλοφιλία, το χασίσι, το πιοτό, ο χορός της κοιλιάς ευδοκιμούσαν όχι μόνο στα χαμαιτυπεία και στα καφέ σαντάν, αλλά και στα μέγαρα και στα παλάτια... Το τέλος τής Βρετανικής Αυτοκρατορίας διαγραφότανε πανομοιότυπα φιλήδονο με εκείνο της Ρωμαϊκής...
Ένας Αλεξανδρινός γείτονας του μεγαλύτερου στα χρόνια
Ιόλα - Κουτσούδη, θυμάται:- Ο Λάκης -έτσι τον φωνάζαμε- γεννήθηκε στην πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα.
Οταν εγώ πρωτοπήγαινα στο Δημοτικό, εκείνος τέλειωνε την έκτη τάξη. Ηταν ένα από τα πιο όμορφα φιλήδονα αγόρια που είδα ποτέ. Εμείς οι μικρότεροι τον θαυμάζαμε, αλλά όταν μεγάλωσα αρκετά κατάλαβα πως οι περισσότεροι τον ζήλεύαμε.
Χωρίς να 'ναι ψηλός, με μακριά πόδια, περπατούσε χαριτωμένα και δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Για μένα, που τον θυμάμαζα, έτσι πρέπει να΄μοιαζε ο νεαρός ήρωας του Τόμας Μαν στο «Θάνατο στη Βενετία».
Ο συνομιλητής μου -ξεπεσμένο απομεινάρι της Αλεξάνδρειας των Μπενάκηδων, των Αβέρωφ και Σαρπάκηδων- δεν θέλει να γράψω το ονομά του, γιατί σπατάλησε τον πλούτο του στα γλέντια στο σεξ και στον τζόγο και δεν του αρέσει να τον πούνε υποτιμητή κριτή της ζωής των άλλων.
Επιμένω, λόγω φιλίας, να μου μιλήσει για εφηβικά χρόνια του κ. Ιόλα. Χαμογελάει:
- Επειδή έχω κι εγώ καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, θα στα πω όπως έχουνε περάσει οι αναμνήσεις μου μέσα από το χωνευτήρι της καλλιέργειας στις βιβλιοθήκες, τα μουσεία, αλλά και τα γυμναστήρια και στα σαλόνια...
Πρέπει να ξέρετε ότι όταν η Αθήνα ήταν ακόμη χωριό, η Αλεξάνδρεια κόμπαζε ως κοσμοπολίτικο κέντρο του πλούτου, της ομορφιάς, της τέχνης, του αθλητισμού, για το ευρωπαϊκό χτοιχείο της...
Οπως όλοι οι νέοι, έτσι κι ο Ιόλας -δυσκολεύομαι να συνταυτίσω αυτό το όνομα με το πραγματικό του- γύμναζε το πνεύμα του και το κορμί του και μπορώ να πω ότι δεν ήταν μόνο καλός αθλητής. Μιλάει άπταιστα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά κι αραβικά.
Και συνεχίζει με θαυμασμό :- Ηταν ένα μείγμα ρεαλιστή κι ονειροπαρμένου, που ενώ οι συμμαθητές μας μπροστά στην πυραμίδα του Χέοπα θαυμάζανε την κορυφή της, αυτός τρυπούσε με το βλέμμα τους ανήλιαγους βασιλικούς θαλάμους της. Εκεί μέσα φανταζόταν αμύθητους θησαυρούς τέχνης και χλιδής...
Ο Ιόλας είχε καλλιτεχνικές τάσεις, αλλά δεν είχε ταλέντο να γράψει, να ζωγραφίσει, να παραστήσει, το θαυμάσιο όμως ανάλαφρο σώμα του βρήκε διέξοδο στο χορό, που εκείνη την εποχή ήταν συνώνυμο της ομοφυλοφιλίας.
Έτσι χάσαμε τον Λάκη από την Αλεξάνδρεια που έψαχνε σαν Νιζίνσκι ένα Ντιαγκίλεφ για να τον αναδείξει...
- Και δεν τον ξαναείδατε;
- Οχι. Μόνο είχα ακούσει, ότι έχοντας μαζί του την πανέμορφη αδελφή του, που παντρεύτηκε τον μαρκήσιο Ντε Κουέβας, έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής των ομώνυμων φημισμένων μπαλέτων.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΗ ΣΧΟΛΊΟΥ
Τα σχόλια στό 07magazine men'sblogspot υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων είναι (αστική και ποινική) και βαρύνει τους σχολιαστές.